Τις τελευταίες ήμερες ζούμε στιγμές κωμικοτραγικές. Φυσικά αναφερόμαστε στις ανακοινώσεις των κομμάτων για τον υποψήφιο πρόεδρο, που προτείνουν καθένας τους.
Εκεί που περιμέναμε όλοι ως είθισται μια πρόταση κοινής αποδοχής, σε ένα πρόσωπο που τουλάχιστον θα συμφωνούσαν δυο και πλέον κόμματα για τον επόμενο πρόεδρο, ξαφνικά έχουμε ήδη τέσσερις προτάσεις.
Και εδώ ξεκινάνε τα ευτράπελα.
Ας ξεκινήσουμε πρώτα από το φαιδρό της υπόθεσης των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που θέλουν και προσδοκούν να γίνουν κάποια στιγμή κυβέρνηση.
Η μεν Ζωή της ζωή της…
Μακριά από κάθε έννοια επαφής με την πραγματικότητα, προτείνει για πρόεδρο τον πατέρα της και πρώην πρόεδρο του Συνασπισμού Νίκο Κωνσταντοπουλο.
Στον ΣΥΡΙΖΑ προτείνουν την πρώην υπουργό κυρία Λούκα Κατσέλη.
Βασικό τους επιχείρημα η στάση της κυρίας Κατσέλη με το νομοσχέδιο της απέναντι στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και στην προστασία της πρώτης κατοικίας, που είναι σε όλους γνωστό ως νόμος Κατσέλη.
Βεβαία κανείς τους δεν ομολογεί πως όταν τότε η κυρία Κατσέλη κατέθετε το νομοσχέδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ στις πλατείες πολεμούσε κάθε έννοια εθνικής συννενόησης απέναντι στα προβλήματα, μη ψηφίζοντας φυσικά κοινοβουλευτικά το εν λόγω νομοσχέδιο.
Στο ΠΑΣΟΚ προτείνουν τον κύριο Τάσο Γιαννίτση, πρώην υπουργός και ακαδημαϊκός. Ο Γιαννίτσης είναι γνωστός στο πανελλήνιο για το περιβόητο νομοσχέδιο του ασφαλιστικού, το οποίο τελικά έμεινε στο συρτάρι της τότε κυβέρνησης Σημίτη, που καθυποτάχτηκε στις αντιδράσεις που έλαβαν χωρά μαζικά.
Δεν ψηφίζει την κυρία Κατσέλη, παρότι τότε το νομοσχέδιο σταθμός της κυρίας Κατσέλη ψηφίστηκε από τη δική τους κυβέρνηση.
Παράλληλα ψηφίζει τον κύριο Γιαννίτση που τότε εισηγήθηκε μείωση συντάξεων αλλά τελικά δεν προχώρησε από τη δική τους τότε πανίσχυρη κυβέρνηση, αλλά κατηγορεί έκτοτε κάθε επόμενη κυβέρνηση για μειώσεις συντάξεων.
Τέλος με όσα διαδραματίζονται σε κόμματα όμορων ιδεολογικά χώρων, η κυβέρνηση με την πρόταση ενός αμιγώς κομματικού στελέχους φαίνεται η πλέον λογική με την πρόταση της. Και φυσικά μέσα σε αυτό το κλίμα, κρύβονται όλα όσα κάποιοι τολμούν και προσάπτουν στον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας.
Αγαπημένοι φίλοι όταν σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία για την πατρίδα μας δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ούτε στο μίνιμουμ και γίνεται η διαδικασία εκλογής πρόεδρου πλυντήριο σκοπιμοτήτων κομμάτων , προσωπικών φιλοδοξιών και φοβιών τότε πραγματικά ας μην ελπίζουμε σε τίποτα…
ΥΓ1 Τελικά αυτή η αντιπολίτευση αν ακόμη και σε μια πρόταση θεωρητική για κοινό πρόεδρο διαφωνεί, τότε θα συμφωνήσουν για να κυβερνήσουν;
ΥΓ2 Τελικά έφταιγαν οι συντάξεις για όλα και άραγε σήμερα αυτοί που μιλούνε για την άξια της προνοητικότητας του νομοσχεδίου Γιαννιτση γιατί δεν προχώρησαν σε περικοπές όταν οι ίδιοι ήταν αρμόδιοι για το ύψος των συντάξεων;
