Παρά τις επικοινωνιακές προσπάθειες της κυβέρνησης της Ν.Δ. και της συντοπίτισσας βουλευτή του κόμματός της ,κ. Παπακώστα, εισηγήτριας του νομοσχεδίου για την Παιδεία στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής να παρουσιαστεί ως « μεγαλόπνοο και καινοτόμο σχέδιο» που «αποπνέει έναν αέρα ελευθερίας για τα ΑΕΙ» ,ένα είναι φανερό στο νομοσχέδιο αυτό: πίσω από τα ωραία λόγια δεν μπορεί να κρυφτεί ο αντιλαϊκός, αντιδραστικός και βαθιά ταξικός χαρακτήρας του συγκεκριμένου νομοσχεδίου που έχει κατατεθεί.
Τώρα συμπληρώνεται από την κυβέρνηση της ΝΔ το παζλ των αντιδραστικών αλλαγών στην Ανώτατη Εκπαίδευση που διαμορφώνεται χρόνια τώρα απ’ όλες τις κυβερνήσεις, προωθώντας τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσο και να αλλάζουν οι κυβερνήσεις, τα κεντρικά σημεία των νόμων Διαμαντοπούλου το 2011 (με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) και Γαβρόγλου το 2018 (με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) όχι μόνο δεν καταργούνται αλλά “ζουν και βασιλεύουν”. Αυτά είναι: Η επιχειρηματική δράση των ΑΕΙ, η αξιολόγηση με τα κριτήρια της αγοράς, τα βήματα αποσύνδεσης του πτυχίου από το επάγγελμα, η κατηγοριοποίηση πτυχίων και τμημάτων. Σε αυτά λοιπόν έρχεται να προστεθεί και το νομοσχέδιο της Κεραμέως, δια στόματος της κ. Παπακώστα, που θέτει νέους ταξικούς φραγμούς στην Παιδεία, προετοιμάζοντας έναν νέο γύρο επίθεσης στα δικαιώματα της νεολαίας στην εργασία, στη μόρφωση, στη ζωή, μπροστά και στη νέα καπιταλιστική κρίση .Και σε αυτή την πολιτική συμφωνούν όλα τα κόμματα ανεξάρτητα από τις κοκορομαχίες που συμβαίνουν στη Βουλή ή στις Επιτροπές για αποπροσανατολισμό των εργαζομένων.
Μάλιστα η Ν.Δ ακολουθώντας τη γνώριμη τακτική από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ(βλ. «νόμο – πλαίσιο Γαβρόγλου» μέσα στις διακοπές του Πάσχα ή από Ν.Δ. κατάργηση του ασύλου το καλοκαίρι του 2019) φέρνει για συζήτηση στη Βουλή νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση σε περίοδο με κλειστά ΑΕΙ. Δείχνει για άλλη μια φορά πόσο όλες οι κυβερνήσεις φοβούνται το οργανωμένο μαθητικό και φοιτητικό κίνημα.
Και όμως .Παρά τα «απαγορευτικά» μέτρα της προηγούμενης εβδομάδας και με κλειστά πανεπιστήμια η εκπαιδευτική κοινότητα (μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί) στο σύνολό της καταδίκασε με τα συλλαλητήρια την εισήγηση του νομοσχεδίου για την πανεπιστημιακή αστυνομία ,τις διαγραφές φοιτητών και τις αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια και ζήτησε την απόσυρσή του .
- Το λογικό και αναγκαίο θα ήταν να ακούσει η κυβέρνηση τις αγωνίες χιλιάδων φοιτητών και να εξασφαλίσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη ζωντανή και υγειονομικά ασφαλή εκπαιδευτική και μορφωτική λειτουργία των πανεπιστημίων, φροντίζοντας για επιπλέον εκπαιδευτικό προσωπικό και χώρους .Όμως για την κυβέρνηση αποδεικνύεται ότι υπάρχουν άλλες προτεραιότητες και έγνοιες στην εκπαίδευση όπως το πώς θα στρατοπεδεύσει η αστυνομία μόνιμα μέσα στα πανεπιστήμια, Δεν είναι τυχαίο ότι το νομοσχέδιο για την εκπαίδευση παρουσιάστηκε και από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Φυσικά το πρόσχημα είναι γνωστό. Προβάλλεται και αξιοποιείται εδώ και χρόνια η ολοφάνερη πια προβοκατόρικη δράση μηχανισμών των «γνωστών αγνώστων» που καμία σχέση δεν έχει με τους φοιτητές και το κίνημά τους και η συστηματική συκοφάντηση των πανεπιστημίων ως άντρων εγκληματικότητας ούτε με την αντιμετώπιση των υπαρκτών προβλημάτων της λειτουργίας των πανεπιστημίων.
- Η κυβέρνηση επιχειρεί να νομοθετήσει την ένταση της καταστολής στα ΑΕΙ, θεσμοθετώντας πανεπιστημιακή αστυνομία, εισάγοντας κάμερες και άλλα συστήματα ασφαλείας, πειθαρχικές κυρώσεις σε φοιτητές, όρια σπουδών και διαγραφές φοιτητών, με το βλέμμα στραμμένο στην ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας των Ιδρυμάτων και την επιβολή «σιγής ιχθύος» στις διεκδικήσεις των φοιτητών, των εργαζομένων, των πανεπιστημιακών, και ακριβώς αυτές τις διεκδικήσεις θα βάλει στο στόχαστρο η ένταση της καταστολής. Εξάλλου είναι φληναφήματα τα «περί ακαδημαϊκής ελευθερίας» που λέει η κυβέρνηση, γιατί η μόνη ελευθερία που επιχειρείται να διασφαλιστεί και με αυτό το νομοσχέδιο είναι η ελευθερία της άσκησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας μέσα στο πανεπιστήμιο και από το πανεπιστήμιο. Και είμαστε βέβαιοι :όσο η επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο αντιμετώπισε την ανομία άλλο τόσο η καταστολή μέσα στα πανεπιστήμια θα υπερασπίσει την ακαδημαϊκή ελευθερία
- Η πρόβλεψη για διαγραφές φοιτητών που ξεπερνάνε το ανώτατο όριο φοίτησης, επανέρχεται με γνώμονα τα κριτήρια των διεθνών κατατάξεων αξιολόγησης των ιδρυμάτων, ώστε να ενταθεί περισσότερο η κατηγοριοποίησή τους, να ενισχυθεί ο μεταξύ τους επιχειρηματικού τύπου ανταγωνισμός για την προσέλκυση φοιτητών – πελατών. Ο καθορισμός ανώτατης διάρκειας φοίτησης καμία σχέση δεν έχει με την ουσιαστική αντιμετώπιση των αιτιών που οδηγούν σε καθυστέρηση ολοκλήρωσης των σπουδών. Αν αυτή ήταν η έγνοια τους, τότε θα μεριμνούσαν ώστε οι σπουδές να μη γίνονται ασήκωτο βάρος για τη λαϊκή οικογένεια που στενάζει και συχνά δεν μπορεί να υποστηρίξει οικονομικά τις σπουδές των παιδιών της. Τα προβλήματα αυτά δεν λύνονται με ταξικούς “κόφτες” και φραγμούς.
Οι φοιτητές, λοιπόν, δεν έχουν ανάγκη ούτε από κάμερες ούτε από την αστυνομία, αλλά από ανοιχτές σχολές και σπουδές υψηλού επιπέδου, ούτε από αποκλεισμούς ούτε από νέα εμπόδια στα μορφωτικά τους δικαιώματα. Έχουν ανάγκη από δωρεάν σίτιση και στέγαση, έχουν ανάγκη από το να λειτουργήσουν επιτέλους οι σχολές τους.
Σχετικά με τις αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, τονίζουμε ότι επιφέρουν μεγαλύτερες δυσκολίες στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, βάζουν νέα εμπόδια στους μαθητές προκειμένου να σπουδάσουν στα πανεπιστήμια, περιορίζουν τις επιλογές τους και επισημοποιούν πια τα πτυχία των πολλών κατηγοριών και ταχυτήτων, ενώ προλειαίνουν μια νέα αναμόρφωση του χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης, καθώς υπάρχουν εκτιμήσεις ότι θα μείνουν πολλές κενές θέσεις σε Τμήματα, ενώ η κατανομή των υποψηφίων σε αυτά θα αποτελεί αποτέλεσμα «τζογαρίσματος».
- Απαντώντας στα επιχειρήματα κυβέρνησης και υπουργείου ότι «έτσι ανεβαίνει το επίπεδο των υποψηφίων και η ποιότητα των μαθητών που εισάγονται στα πανεπιστήμια» λέμε ότι η ποιότητα δεν αντανακλά τίποτα άλλο από την ίδια την ποιότητα του σχολείου που φοιτούν. Και η αποτυχία και οι χαμηλές βαθμολογίες των μαθητών στις πανελλαδικές εξετάσεις δεν είναι παρά η αποτυχία του ίδιου του εκπαιδευτικού συστήματος που υπάρχει και του σχολείου αυτού του συστήματος, παρά τις φιλότιμες και ηρωικές προσπάθειες των εκπαιδευτικών». Για ποια ποιότητα μιλά η κυβέρνηση όταν αυτό το σχολείο προσανατολίζεται όλο και περισσότερο στις δεξιότητες και τις αποσπασματικές πληροφορίες αντί για τη σφαιρική και ολοκληρωμένη γνώση; όταν έχουμε τη βίαιη αποκοπή από τη σχολική γνώση για τα 15χρονα παιδιά που στέλνονται στις γαλέρες της ανήλικης εργασίας με το πρόσχημα της επαγγελματικής εκπαίδευσης που ψηφίστηκε πρόσφατα; .
- Οι αλλαγές της ΝΔ είναι και συνέχεια των αλλαγών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που μετέτρεψαν την Β’ και Γ’ Λυκείου σε κανονικότατα ανταγωνιστικά φροντιστήρια. Μάλιστα, κλέβει από τον ΣΥΡΙΖΑ και την ιδέα των δύο μηχανογραφικών το πρώτο με λίγες επιλογές, βάζοντας το μαχαίρι στον λαιμό των μαθητών να τζογάρουν, έχοντας λίγες επιλογές και παίζοντας το μέλλον και την τύχη τους ρισκάροντας αν θα περνάνε οι υποψήφιοι στις σχολές που θέλουν
- Συνολικά, όλα αυτά έρχονται και δένουν με την επιδίωξη της κυβέρνησης να διαμορφώσει ένα τοπίο μετα-δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με κολέγια, αναβαθμισμένα ιδιωτικά ΙΕΚ πιο οργανωτικά δεμένα με τις ανάγκες του κεφαλαίου, σύμφωνα με τη στρατηγική της ΕΕ.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ Πανεπιστήμια ανοιχτά, δημόσια και δωρεάν, της μάθησης, της επιστήμης και της έρευνας προς όφελος της κοινωνίας και όχι των συμφερόντων των λίγων. Πανεπιστήμια ουσιαστικής ακαδημαϊκής ελευθερίας, συζήτησης και προβληματισμού και όχι καταστολής και αυταρχισμού!
Στις εξελίξεις που συντελούνται στα πανεπιστήμια, δύο απαντήσεις μπορούν να δοθούν. `Η από τη σκοπιά του κεφαλαίου ή από τη σκοπιά των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Τις συνέπειες της πρώτης επιλογής τις βιώνουμε εδώ και χρόνια, όποια παραλλαγή κι αν έχει δοκιμαστεί σε επίπεδο διακυβέρνησης της χώρας. Τώρα είναι η ώρα με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας να ανοίξουμε τον δρόμο στη δεύτερη προοπτική.
Αυτός ο αγώνας μπορεί να έχει νικηφόρα προοπτική στο βαθμό που βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, την πολιτική που θυσιάζει ζωές, δουλειές, σπουδές, προοπτικές κι ανάγκες στο βωμό της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων. Σε αυτόν τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς.
Τσούβα Κωνσταντινιά (Ντίνα) –Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός