π. Παναγιώτου Ζαβλανού
Ένα έτος παρήλθε από την κοίμηση του πατρός Νικολάου Χαντζιάρα. Ένα έτος που η κατά κόσμον απουσία του έγινε αισθητή. Ένα έτος που ο τάφος του, στην εκκλησία του Αη Γιώργη στο Μεγάλο Κεφαλόβρυσο έγινε τόπος προσκυνήματος. Ένα έτος που συνέβησαν πολλά και που μέσω των πατρικών συμβουλών του θα είχε τη δυνατότητα να βοηθήσει πολλές ψυχές. Ένα έτος που έδειξε ο Θεός τη δύναμη Του, ώστε να μπορούμε να επικοινωνούμε πνευματικά μαζί του. Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω;
Όποιο μέρος της Ελλάδος κι αν επισκέφθηκα, παντού μπροστά μου ο παπά Νικόλας. Στο Άγιον Όρος, στη συνοδεία των Βολιωτών και του Τιμίου Προδρόμου στην Αγία Άννα, αλλά και στην Τήνο όπου συνάντησα τον πατέρα Αντώνιο, στη Λαμία όπου συνάντησα τον πατέρα Νεόφυτο, στα Καλάβρυτα όπου με υποδέχτηκε ο πατήρ Χρυσόστομος -όλοι τους συμμαθητές από την Τήνο- είχαν κάτι να μου πουν σχετικά με τον αγαπητό μας πατέρα. Στο άκουσμα πως είμαι τρικαλινός όλοι τους άνοιγαν μπροστά μου έναν δρόμο μακρύ και συγκινητικό από τις αναμνήσεις και την πορεία τους αλλά και για τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητά του. Στο αντιαιρετικό συνέδριο φέτος τον Οκτώβριο στον Πύργο της Ηλείας, όλοι οι πατέρες από την εκκλησία της Ελλάδος και των ανά τον κόσμο Ορθοδόξων Εκκλησιών είχαν κάτι ιδιαίτερο να αναφέρουν για το ήθος και τον χαρακτήρα του.
Αγαπημένε μας παπά Νικόλα, θέλω να ξέρεις πως ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η αναφορά στο έργο σου από τον πατέρα Κυριακό, αλλά και από τον Σέρβο πατέρα Ευσέβιο, που όταν άκουσε και αυτός την καταγωγή μου, ανασηκώθηκε και με σεβασμό μού μίλησε για το πρόσωπό σου και τη γνωριμία σας.
Συγκινητική, πολύτιμη και άκρως τιμητική είναι και η στάση των πνευματικών παιδιών σου, που μου εξιστορούν διάφορα γεγονότα, τονίζοντάς μου ταυτόχρονα την αγάπη, τη συμπόνοια, τη βοήθεια και την καθοδήγηση που αγόγγυστα τους προσέφερες όπως επίσης και εμπερίστατων αδελφών μας, που είχαν ανάγκη ένα πιάτο φαγητό και κατέφευγαν στην «τράπεζα αγάπης» της ενορίας Πυργετού για να το βρουν. Όλοι έχουν έναν λόγο σημαντικό για να σας θυμούνται και μια ανάμνηση άσβεστη και ανεξίτηλα χαραγμένη στη ζωή τους.
Θα θυμόμαστε πάντα τα κηρύγματά σου, τα οποία ήταν ξεκάθαρα, διαυγή, κατανοητά και ορθόδοξα. Άξιο αναφοράς είναι η χαρά και ικανοποίηση σου στο άκουσμα πως ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας θα χειροτονήσει νέο κληρικό. Ήσουν σε όλους τους ιερείς, νέους και παλιούς, δίπλα και κοντά τους ως πατέρας και αδελφός.
Αυτά και πολλά ακόμη θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, αλλά πολλές φορές τα λόγια είναι περιττά γιατί μιλούν τα έργα. Όμως, αγαπητέ μας παπά Νικόλα, να ξέρεις πως για μας ζεις χαραγμένος βαθιά στην ψυχή μας. Η πνευματική δύναμη που μας στέλνεις είναι εμφανής. Βέβαια, προσωπικά μου λείπουν τα τηλεφωνήματά σου, οι επισκέψεις μας στο Άγιον Όρος, οι τοπικές μας εξορμήσεις, αλλά πιο πολύ οι πατρικές σου συμβουλές. Αναλογίζομαι συχνά την πορεία και την εξέλιξη της ζωής μου κάθε φορά που τις ακολουθούσα. Ένα ακόμα γνώρισμά σου που λείπει είναι η πληθώρα των ιστορικών γνώσεων. Ήσουν ένα ανοιχτό, ιστορικό, εκκλησιαστικό βιβλίο. Είχες την απίστευτη ικανότητα να θυμάσαι ακόμα και την τελευταία ημερομηνία ενός ασήμαντου γεγονότος. Δεν θα ξεχάσω, επίσης, πόσο σημαντική ήταν για μένα η δική σου παρότρυνση και του πατρός Αποστόλου, προκειμένου να εισαχθώ στη Θεολογική Σχολή.
Αγαπητέ μου παπά Νικόλα, όπως προείπα οι αναφορές στο πρόσωπό σου δεν μπορούν εύκολα να τελειώσουν με τα παρόντα πενιχρά μου λόγια. Θέλω να ξέρεις κάτι ακόμα…Όταν σε μνημονεύω αισθάνομαι έντονα την παρουσία, την αγάπη και το πατρικό σου ενδιαφέρον. Μας λείπει η σωματική παρουσία σου, αλλά δοξάζουμε τον Θεό που βρίσκεσαι δίπλα μας με την προσευχή σου. Ένας χρόνος, λοιπόν, μακριά από εμάς, αλλά κοντά στον Κύριο της Δόξης που τόσο αγάπησες στην επίγεια ζωή σου. Εμείς αισθανόμαστε την λύπη της απουσίας σου, αλλά εσύ τουλάχιστον είσαι αληθινά χαρούμενος και ευτυχισμένος.
Να έχουμε την ευχή σου!
Καλό παράδεισο, αγαπημένε μας παπά Νικόλα!
