Του Βασίλη Κόκκαλη, βουλευτή Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
«Διαλύσατε τη μεσαία τάξη», κατηγορούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον Αλέξη Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ακόμα και πριν δύο μήνες από το βήμα της Βουλής. Μόνο που ο πρωθυπουργός, αν ήθελε να είναι περισσότερο δίκαιος, θα όφειλε να εξαπολύσει αυτή την κατηγορία στον καθρέφτη του. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, θα απαιτούσε από τον ίδιο στοιχειώδη γνώση της κοινωνικής πραγματικότητας, η οποία φαίνεται πως του διαφεύγει. Η χώρα μας βιώνει τη χειρότερη ύφεση στην ΕΕ, οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι δεύτεροι σε απώλεια εισοδήματος στην Ευρώπη, ενώ σύμφωνα με έρευνα της ΓΣΕΕ είναι πλειοψηφική η απαισιοδοξία για το μέλλον σε σχέση με την απώλεια της εργασίας τους, τη μείωση των εισοδημάτων τους και την καταχρηστική τηλεργασία.
Δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από το τι συμβαίνει στην εστίαση, με θύματα χιλιάδες επιχειρηματίες κι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε αυτή και θύτη την κυβέρνηση, η οποία δεν δικαιούται να κρύβεται πίσω από την πανδημία. Η ανακοίνωση της Επιστρεπτέας Προκαταβολής 5, με τα «υπέρογκα» ποσά των 1.000, 2.000 και 4.000 ευρώ, και μάλιστα δανεικά κι όχι για όλους, έχει εξοργίσει εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες που ζουν από την εστίαση και οι οποίες βουλιάζουν από την έλλειψη ρευστότητας. Τα ίδια, αν όχι και χειρότερα, συμβαίνουν και στον τουριστικό κλάδο.
Πίσω από την αναγκαστική εξωτερική ηρεμία που επιφέρει η καραντίνα διαρκείας οι μικρομεσαίοι βράζουν από θυμό για την πολιτική εξαπάτηση της ΝΔ και προσωπικώς του κ. Μητσοτάκη, αισθάνονται, και δικαίως, ξεχασμένοι, αναζητώντας έστω μια σανίδα σωτηρίας, με την κυβέρνηση να τους αρνείται ακόμα κι αυτή. Και τα χειρότερα έπονται, με τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ να στρώνουν το έδαφος για την εφαρμογή του σχεδίου Πισσαρίδη, το οποίο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των λίγων και σε βάρος των πολλών.
Στο πυρ το εξώτερον εργαζόμενοι-συνταξιούχοι
O πρωθυπουργός, με την επίσκεψή του την προηγούμενη εβδομάδα στο υπουργείο Εργασίας, επιβεβαίωσε ότι οι πολιτικές του αποπεμφθέντος Γιάννη Βρούτση δεν ήταν προσωπικές του, αλλά απηχούσαν το σχεδιασμό του ίδιου. Φαίνεται πως η εκ περιτροπής εργασία, οι μειώσεις μισθών, οι αναστολές συμβάσεων, η εκτόξευση της ανεργίας, η επ’ αόριστον αναβολή της αύξησης του κατώτατου μισθού δεν είναι αρκετά για τον κ. Μητσοτάκη ώστε να βάλει ένα φραγμό στον εργασιακό οδοστρωτήρα που εγκαινίασε από τις πρώτες εβδομάδες της διακυβέρνησής του με τις αναιτιολόγητες απολύσεις και την υποβάθμιση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας. Γι’ αυτό και τις επόμενες εβδομάδες ή και ημέρες έρχεται στη Βουλή το νομοσχέδιο που θα καθιερώνει, ανάμεσα σε άλλα «ωραία», τις απλήρωτες υπερωρίες, δηλαδή την ουσιαστική κατάργηση του οκτάωρου για το οποίο τόσοι αγώνες εργαζόμενων έχουν γίνει και τόσο αίμα έχει χυθεί.
Ούτε, όμως, οι συνταξιούχοι- νυν και μέλλοντες- έχουν λόγους να αισιοδοξούν. Από τη μία η κυβέρνηση υπερτριπλασίασε μέσα σε ενάμισι χρόνο- πραγματικό αρνητικό θαύμα- τον αριθμό των εκκρεμών συντάξεων, οι οποίες έχουν ξεπεράσει πλέον τις 400.000. Από την άλλη, ο πρωθυπουργός προανήγγειλε ξανά την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, που πέρα από πλήγμα στην αλληλεγγύη των γενεών συνιστά κι ένα κόστος τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ, το οποίο θα καταβάλουν οι Έλληνες φορολογούμενοι προκειμένου να θησαυρίσουν πάλι λίγοι κι εκλεκτοί.
Στοχευμένες δαπάνες για να μπει ένα φρένο στον κατήφορο
Στον αντίποδα της εξαχρείωσης των Ελλήνων, οι πολιτικές που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ανακουφίζουν από κοινωνικές αδικίες, σεβόμενες πλήρως κατοχυρωμένα δικαιώματα δεκαετιών κι απαιτώντας την επέκτασή τους. Αντί για ανεργία, εξαθλίωση, παράδοση στα ιδιωτικά συμφέροντα προτείνουμε στοχευμένες δαπάνες οι οποίες θα επιτρέψουν να μπει ένα απαγορευτικό στον κατήφορο: να μετατραπεί η επιστρεπτέα προκαταβολή σε μη επιστρεπτέα ενίσχυση, να καλυφθεί από το κράτος το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους σε πληττόμενους κλάδους, να υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία που θα περιλαμβάνει ρύθμιση και διαγραφή μέρους του ιδιωτικού χρέους, καθώς και να ακυρωθεί ο πτωχευτικός νόμος. Επιπλέον, η κυβέρνηση έχει χρέος να ενεργοποιήσει το εργαλείο των μικροχρηματοδοτήσεων και την Αναπτυξιακή Τράπεζα, αλλά και να πιέσει τις τράπεζες να ανοίξουν επιτέλους την κάνουλα της χρηματοδότησης στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς και να υλοποιήσει στοχευμένα κλαδικά και περιφερειακά προγράμματα ουσιαστικής στήριξης επιχειρήσεων κι εργαζόμενων.
Σε διαφορετική περίπτωση το 2021 από χρονιά αισιοδοξίας για το μέλλον θα εξελιχθεί σε ένα ιστορικό ντεζά βου, στην επιστροφή δηλαδή σε μνημονιακές πολιτικές λιτότητας για τους πολλούς, τις οποίες είχαμε πιστέψει ότι αφήσαμε στο παρελθόν χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού και τον αγώνα για τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι κρίμα, θα είναι άδικη, θα είναι τραγική αυτή η επιστροφή στα μνημονιακά χρόνια. Θα την σταματήσουμε!