Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀναστάντι ἀγαπητά!
«Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις, καὶ ὀψόμεθα, τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς ἀναστάσεως»
Ἑορτάζομεν καὶ ἐφέτος τὴν ἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ τὴν πανήγυρη τῶν πανηγύρεων, τὸ Πάσχα τῶν χριστιανῶν, τὸ πέρασμα δηλαδὴ ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωή.
Δέσμιος ὁ ἄνθρωπος τῆς δυνάμεως τοῦ διαβόλου, τὸν θάνατο· μπλεγμένος στὴν καλοστημένη παγίδα του· ἀπελπισμένος καὶ ἐξασθενημένος ἀπὸ τὶς συνέπειες τῆς ἀποστασιοποιήσεώς του ἀπὸ τὴν πηγή τῆς ζωῆς, τὸν Θεό, ἀποζητοῦσε ἐναγωνίως τὴν ἐλευθερία τῆς ζωῆς. Ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καταργῶντας τὴν ἰσχὺ τοῦ θανάτου μὲ τὸν δικό του θάνατο, «θανάτῳ, θάνατον πατήσας». Ὁδοποίησε τὴν καινὴ ζωή. Ἄνοιξε καινούργιο δρόμο μιᾶς ἀτελεύτητης ζωῆς, «ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχῆς». Τοῦτο τὸ ἔπραξε ἐφάπαξ καὶ πρὸς χάριν ὅλων, ἀνεξαιρέτως.
Τὸ ζητοῦμενο στὸ ἑξῆς εἶναι κατὰ πόσο ὁ ἄνθρωπος θὰ ἀδράξῃ τὴν θεϊκὴ αὐτὴ δυνατότητα τοῦ ἀπαθανατισμοῦ του, ὥστε νὰ ἀπαλαχθῇ ἀπὸ τὴν πολυποίκιλη μορφὴ τοῦ θανάτου, ποὺ καθημερινῶς ἐγγυμονεῖ σὲ κάθε μορφὴ τῆς ζωῆς, τὴν βιολογικὴ καὶ τὴν ψυχική. Ὁ τρόπος μᾶς ὑποδεικνύεται ἀπὸ τὸν ὑμνογράφο, «Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις, καὶ ὀψόμεθα, τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς ἀναστάσεως». Τὸ φῶς τῆς ἀναστάσεως λάμπει ἐκ τοῦ ζωηφόρου τάφου ἀπὸ τότε, στὸ κενὸ μνημεῖο, μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται νὰ πράξῃ ὁ ἄνθρωπος εἶναι νὰ καθαρίσῃ τὰ μάτια τῆς ὑπάρξεώς του, τῆς καρδιᾶς του, ἀπὸ κάθε ῥύπο, ἐννοῶ τὴν ἁμαρτία, μέσα στὴν κολυμβύθρα τῆς ἀναγεννήσεως, τὴν Ἐκκλησία, ὥστε ἡ ζωὴ του νὰ φωτισθῇ, καὶ νὰ μεταγγισθῇ σ’αὐτὴ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Τὸ τελευταῖο εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ τετελειωμένο, τὸ ὁποῖο περιμένει τοὺς ἀποδέκτες του. Αὐτὸ ποὺ ἀπομένει ἐπαφίεται στὴν ἀνθρώπινη θέληση. Νὰ δείξῃ ὁ ἄνθρωπος στὸν Θεὸ μὲ τὴν μετάνοιά του, ὅτι ἀποδέχεται τὴν ζωοποιὸ ἐνέργεια τούτου τοῦ ἔργου στὴν ζωή του, καὶ ἔτσι ἀπορρίπτοντας τὰ ἔργα τοῦ σκότους, νὰ ἐνδυθῇ τὰ ἔργα τοῦ φωτός. Καὶ τότε ὁ ἔπαινος καὶ ὁ προφητικὸς μακαρισμὸς τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ θὰ ἐκπληρωθῇ, «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται».
Ἄς καθαρίσωμεν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἀγαπητά, τὶς καρδιές μας ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὰ δραματικὰ γιὰ τὴ ζωή μας κατορθώματά του, καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως ἄς ἀνοίξουμε τὶς καρδιές μας στὴν ἀνυπόκριτη ἀγάπη τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ.
Τούτη τὴν ἱερὴ στιγμή, ὡς ἐπίσκοπός σας, ὁ ὁποῖος ἵσταμαι στὴν ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία ἐμπρὸς τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου, ἐκφέροντας ταὴν προσευχής τοῦ λαοῦ, εἶναι πρέπον νὰ ἐνθυμηθοῦμε, καὶ νὰ μνημονεύσωμε, «ὑπὲρ τῶν δι’εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων ἀδελφῶν ἡμῶν», καὶ «ὑπὲρ ὑγείας καὶ σωτηρίας ἁπάντων ὑμῶν».
Εὔχομαι ὁλοκαρδίως ἡ δύναμη τοῦ φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, νὰ καταυγάσῃ τὶς καρδιές ὅλων καὶ νὰ φωτίσῃ κάθε πτυχὴ τῆς ζωῆς σας καὶ τῶν οἰκογενειῶν σας. Νὰ θεραπεύσῃ τάχιστα τοὺς ἀσθενεῖς ἀδελφοὺς καὶ νὰ ἐνδυναμώσῃ τοὺς ἄοκνους ἐργάτες τῆς ὑγείας.
Εὐχέτης πρὸς τὸν ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς Κύριον
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΤΡΙΚΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΓΩΝ Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ