Η εκλογική μάχη έχει ξεκινήσει επισήμως και βλέπουμε τις κινήσεις όλων των υποψηφίων.
Καλώς ή κακώς, ο τρόπος προβολής και το marketing στην εικόνα του υποψήφιου, είναι μέρος του «παιχνιδιού».
Κάποιες φορές όμως χάνεται το μέτρο και εκεί είναι που οι πολίτες δικαίως, πιστεύουν πως μοναδικός στόχος σε αυτή τη μάχη, είναι η προσωπική επικράτηση και όχι η προσπάθεια να επιλυθούν μείζονα προβλήματα για την κοινωνία.
Πρόσφατα διαβάσαμε στο προεκλογικό φυλλάδιο της κυρίας Παπακώστα ένα τετράστιχο, που ούτε λίγο ούτε πολύ δείχνει ξεκάθαρα πως η κυρία Παπακώστα βρίσκεται στο στόχαστρο και πως εν τέλει είναι ένα θύμα που αντέχει και τα καταφέρνει.
Παράλληλα αναφέρει μια σειρά έργων, που επιτεύχθηκαν από ενέργειες της ιδίας της κυρίας βουλευτού στο νομό μας, που και εκεί περιλαμβάνει συγκεκριμένα έργα που ούτε καν έχουν τεθεί στον προγραμματισμό της υλοποίησης από τις αρμόδιες αρχές των υπουργείων.
Ίσως το να παρουσιάζεσαι θύμα ειδικά τέτοιες πονηρές εποχές είναι μια στρατηγική που πουλάει και σε προστατεύει από την πραγματική ουσία της πολιτικής.
Όλα αυτά όμως έχουνε κουράσει τους πολίτες και σίγουρα κρίνουν πλέον διαφορετικά.
Το νο9 των κατακτήσεων της κυρίας Κατερίνας, από τα ίδια χείλη του πρωθυπουργού που υποστηρίζει με τέτοια θέρμη τίθεται εκτός, μιας και δεν είναι στο πλάνο τους για τα επόμενα χρόνια και μόνο ως μακρινή ουτοπία κάποιος μπορεί να το χαρακτηρίσει.
Και για να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ασφαλώς και ως πολίτες στηρίζουμε και επικροτούμε τις ενεργείς κάθε βουλευτή για έργα πνοής για τον τόπο μας, ωστόσο κανείς εξ’ αυτών να μην ξεχνά πως αυτό είναι καθήκον τους. Ειδικά όμως όταν τα έργα που αξίζουν οι πολίτες, μετά από τόσες θυσίες παρουσιάζονται ως επικοινωνιακή προμετωπίδα για να επιβιώσει ο πολιτικός, τότε θα το αποκαλύπτουμε και ο λόγος θα είναι αποκλειστικά στους πολίτες.
Λιγότερα μεγάλα λόγια (παραείπε λόγια τέσσερα χρόνια η βουλευτής) και περισσότερα έργα, με ταπεινότητα και ανιδιοτέλεια για να ανακουφιστεί μια ρημαγμένη κοινωνία που ούτε τις παροχές των βουλευτών απολαμβάνει ούτε τα οφίτσια.
Αγαπημένοι μου… σε μια εποχή που θύμα είναι μόνο ο πολίτης, όλοι οι υπόλοιποι όσα ψεύτικα δάκρυα και αν ρίξουν περισσεύουν.