Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή, είδαμε τον Χριστό μας για ακόμα μια φορά, να θεραπεύει κάποιον ασθενή. Αυτή την φορά ήταν κάποιος τυφλός εκ γενετής ο οποίος βρέθηκε στον διάβα του. Ο Κύριος βλέποντάς τον και θέλοντας να τον θεραπεύσει, έπτυσε χάμω και έκανε πηλό από το πτύελο και επέχρισε τον πηλό στα μάτια του τυφλού. Ήθελε όμως να δοκιμάσει και την πίστη του. Γι’ αυτό τον έστειλε να πάει να ξεπλύνει την λάσπη από τα μάτια του στην ιαματική κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο τυφλός υπάκουσε στην εντολή του Θεού και κατευθείαν βρήκε το φως του. Τότε ομολόγησε σε όλους με ρίσκο την ίδια του τη ζωή, πως όντως ο Χριστός είναι ο Σωτήρας του και πίστεψε σε αυτόν.
Πόσο μας θυμίζει αυτή η ιστορία τη ζωή του ανθρώπου… Εκ γενετής τυφλοί είμαστε όλοι σαν εκείνον. Όχι, δεν πρόκειται για τα μάτια που ξέρουμε. Δεν πρόκειται για τα μάτια που καθημερινά χρησιμοποιούμε. Πρόκειται για κάποια άλλα μάτια που βρίσκονται στη ψυχή μας και μάλλον δεν έχουμε ακούσει ποτέ γι’ αυτά. Όταν είσαι τυφλός και δεν έχεις δει το φως ποτέ στη ζωή σου τότε είναι λογικό να μη το γνωρίζεις. Έρχεται όμως η διεφθαρμένη μας υλιστική λογική και μας λέγει πως εάν κάτι δεν μπορούμε να το δούμε τότε αυτό δεν υπάρχει. Και καταλήγει ο άνθρωπος στο συμπέρασμα. Εάν όντως υπάρχει Θεός γιατί εγώ να μη μπορώ να τον δω; Πως μπορώ να πιστέψω σε κάποιον που δεν βλέπω, που δεν ακούω, που δεν αγγίζω; Άρα δεν υπάρχει Θεός. Σε αυτό το πόρισμα βγαίνει ο σύγχρονος άνθρωπος. Εάν δεν βλέπω κάτι, τότε αυτό δεν υπάρχει. Θα ρωτήσω όμως κάποιον τέτοιο άνθρωπο τα εξής: Αφού δεν μπορείς να δεις με τα μάτια σου ένα μακρινό μέρος στην γη, μια πόλη για παράδειγμα σε κάποια άλλη ήπειρο τότε πως ξέρεις ότι υπάρχει; Αφού δεν μπορείς να δεις τον βυθό της θάλασσας τότε πως ξέρεις ότι η θάλασσα δεν είναι άπειρη; Αφού δεν μπορείς να δείς τους άλλους γαλαξίες τότε πως ξέρεις ότι δεν είναι απλά ένας μύθος; Έχεις αποδείξεις γι’ αυτές τις υπάρξεις; Η απάντηση είναι γνωστή. Εάν ταξιδέψω με κάποιον τρόπο σε εκείνα τα μέρη τότε θα τα δω από κοντά με τα ίδια μου τα μάτια και θα έχω τότε και απόδειξη για την ύπαρξή τους πως εγώ βρέθηκα στους τόπους εκείνους. Αυτό ακριβώς γίνεται και με τον Θεό. Υπάρχει μια προϋπόθεση για να γνωρίσει κανείς τον Θεό. Ο τυφλός της ιστορίας έπρεπε να πάει να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να βρει το φως του. Για να δει κανείς τον Θεό πρέπει να ανοίξει τα μάτια της καρδιάς του. Να τα καθαρίσει από την λάσπη που τα κρατάει κλειστά και έτσι θα έχει και εκείνος απόδειξη πως υπάρχει Θεός. Όχι κάποιο επιστημονικό τεκμήριο ή κάποια θεωρία αλλά την ίδια του την πείρα και το βίωμα. Είναι πολύ απλό. Οποιοσδήποτε μπορεί να δει τον Θεό αρκεί να ανοίξει τα μάτια της ψυχής του. Ο άυλος και άφθαρτος Θεός μπορεί να θεαθεί μόνο από την άυλη και άφθαρτη ψυχή. Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος για τον οποίο δεν μπορούμε να δούμε τον Θεό στη ζωή μας. Να αποδεχτούμε την ύπαρξη και τις ενέργειές του και εν συνεχεία να γίνουμε ένα με εκείνον. Νομίζουμε κι εμείς πως μόνο όσα βλέπουμε με τα φθαρτά μας μάτια υπάρχει πραγματικά κι έτσι αγνοούμε τα μάτια της ψυχής. Κι εκείνη είναι ακάθαρτη. Τα άυλα μάτια της είναι καλυμμένα από το πουρί της αμαρτίας. Πως λοιπόν θα δω τον καθαρό Θεό όταν εγώ είμαι βρόμικος; Πώς θα δω το άπλετο φως ενώ η ζωή μου μοιάζει με άπλετο σκοτάδι; Τυφλός είμαι κι εγώ. Τυφλός εκ γενετής. Νυξ μοι υπάρχει ζοφώδης τε και ασέληνος.
Ένας είναι ο τρόπος να φύγουμε από το σκοτάδι και να δούμε τον Θεό. Να καθαρίσουμε την ψυχή μας. Να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Να ενδυθούμε τα έργα του φωτός και όχι του σκότους. Να βάλουμε τις εντολές του Θεού γνώμονα στη ζωή μας. Τα πάντα να γίνονται στο πλαίσιο της θεϊκής αγάπης και τότε θα δούμε σταδιακά να καθαρίζει η ψυχή μας. Αρκεί να την ξεπλύνουμε με το νερό της ζωής. Όχι εκείνο το νερό που βρίσκεται στη κολυμβήθρα του Σιλωάμ αλλά με το Πανάγιο Πνεύμα. Την πηγή της Ζωαρχίας. Εκείνο που φωτίζει και αγιάζει. Εκείνο που καθαρίζει τον ρύπο των αμαρτιών.
Εάν θέλουμε λοιπόν να δούμε τον Θεό θα πρέπει να κάνουμε έναν αγώνα. Έναν αγώνα κάθαρσης. Μια νίψη ψυχής. Και ο μόνος τρόπος να καθαρίσει η ψυχή είναι η πνευματική ζωή. Τα αγαθά έργα, η προσευχή, η εξομολόγηση και πρωτίστως η Θεία Κοινωνία είναι τα καθαρτήρια της ψυχής.
Θέλεις λοιπόν να δεις τον Θεό; Έρχου και ίδε.
Σ.Τ.