Θάνος Κούτσικος, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό «Νέα Πνοή», καθηγητής, MSc Φυσικός
Οι δημοτικές εκλογές βρίσκονται προ των πυλών και παρατηρούμε τους κομματικούς μηχανισμούς να καπηλεύονται επαίσχυντα και κατάφωρα τον ανεξάρτητο θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Είναι πολύ στενάχωρο να διαπιστώνουμε ότι συχνότατα η επιλογή των δημάρχων και των δημοτικών συμβούλων εξαρτάται από τις στενές κομματικές επιλογές και ότι ο Δήμος κάθε φορά γίνεται βορά ανέντιμων δοσοληψιών και αναίτιων επιθέσεων γιατί κάποιος υποψήφιος δεν είναι «δικός μας».
Με τον τρόπο αυτό – όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε – κυριαρχεί η κομματικοποίηση, η οποία καθιστά τους δημότες φερέφωνα δίχως κρίση και βούληση, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων το υπερκομματικό και διακομματικό ενδιαφέρον για τα τοπικά πράγματα.
Δεν μπορούμε να ψηφίζουμε κόμματα και να περιφρονούμε τους άξιους πολιτικούς που δεν παρασύρονται από τα ασφυκτικά κομματικά λάβαρα και δεν υποτάσσονται στις επιθυμίες των δεινοσαύρων της πολιτικής.
Ο κάθε υποψήφιος φέρει την ταυτότητα και την προσωπικότητά του, την πολιτεία του και την ιστορία του και είναι γνωστά στους δημότες στους οποίους απευθύνεται πάντα με σεβασμό κι όχι με υποτίμηση και ύφος τιμητή, όπως συνηθίζεται το τελευταίο διάστημα από διάφορα χείλη μεσσιών.
Οι δημότες κάθε δήμου γνωρίζουν τις ικανότητες των υποψηφίων και ποιοι έχουν τη γνώση και τη θέληση να δράσουν επεμβατικά και αποτελεσματικά. Ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης έχει μια πολύ μακρά ιστορία για να την αγνοήσουμε: διατήρησε τη γλώσσα και την εθνική μας ιστορία σε χαλεπούς καιρούς.
Βέβαια όλα αυτά ίσως ακούγονται θεωρητικά στα αυτιά κάποιων οι οποίοι δεν εμπιστεύονται τους πολίτες και θεωρούν ότι χρειάζονται έναν ποιμένα για να τους καθοδηγήσει. Ο πρώτος και άριστος πολίτης αρμόζει να είναι ηγέτης ή τουλάχιστον να έχει την διορατικότητα να επιλέγει αρίστους συνεργάτες και να ανοίγει τον δρόμο συμπορευόμενος με τον λαό.
Προσωπικά, πιστεύω ακράδαντα στην υπερκομματική λειτουργία και την ανεξάρτητη τοπική αυτοδιοίκηση. Άλλωστε η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει τη μορφή πυραμίδας και στηρίζεται στην πλατιά βάση της και όχι στην «αιχμηρή» κορυφή της.
Υπό αυτή τη λογική αδυνατώ να κατανοήσω για ένας σκεπτόμενος ψηφοφόρος είναι υποχρεωμένος να στηρίξει τον υποψήφιο που του επιβάλει το κόμμα του και όχι αυτόν που του δεικνύει η προσωπική του κρίση.
Το να βαφτούν με χρώματα οι δήμοι μας, μπορεί να χαροποιεί κάποιους κομματικούς καρεκλοκένταυρους, αλλά στις τοπικές κοινωνίες δε αποφέρει κέρδη παρά μόνο ζημίες.
Καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι η ψήφος είναι πράξη ιερή και επισφραγίζει κάθε θεωρία.