Η κυβέρνηση της Ν.Δ εισάγει στη κοινοβουλευτική διαδικασία μια νέα νομοθετική απόπειρα ανεστραμμένης αναβάθμισης. Στη νεοφιλελεύθερη ιδιόλεκτο η αναβάθμιση συμπυκνώνει τις ιδέες και πρακτικές της αποδιάρθρωσης της δημόσιας λειτουργίας του σχολείου και της όποιας συλλογικής δημοκρατικής ρύθμισης των εκπαιδευτικών ζητημάτων με εγκατάσταση πρακτικών χειραγώγησης και ελέγχου, της μετάλλαξης του μορφωτικού σκοπού σε διαδικασία εκμάθησης κατακερματισμένων τεχνικών οδηγιών.
Υπό τον τίτλο της «αυτονομίας της σχολικής μονάδας» εισάγονται αποτυχημένες και πεπαλαιωμένες πια πρακτικές του Θατσερικού υποδείγματος, αποδομείται η καθολικότητα του Δημόσιου χαρακτήρα του σχολείου τόσο εκπαιδευτικά όσο και λειτουργικά. Με εργαλείο την απόσυρση από την συνταγματική υποχρέωση της κρατικής χρηματοδότησης, οι σχολικές μονάδες εξωθούνται σε συνεργασίες με τρίτους με υπόρρητη την εκχώρηση της ουσιαστικής αυτονομίας ενός δημόσιου θεσμού. Η θεσμοθέτηση ενός σύγχρονου index διδακτικών βιβλίων και υλικών, η ένταξη κάθε εκπαιδευτικής πρωτοβουλίας στον αλγόριθμο των εγκρίσεων και αξιολογήσεων ενδεικνύουν τα όρια μιας ψευδούς ελευθερίας που πρεσβεύει η απελευθέρωση του σχολείου από τον «ασφυκτικό εναγκαλισμό» ενός Δημόσιου και Καθολικού Εκπαιδευτικού συστήματος.
Για να υλοποιηθεί η έκπτωση του Δημόσιου σχολείου από τον μορφωτικό του σκοπό και την μετατροπή του σε «σχολείο της αγοράς» η νομοθετική πρωτοβουλία της κ. Κεραμέως συστηματοποιεί την αποψίλωση των σχολείων από κάθε ίχνος δημοκρατικής και συλλογικής διαδικασίας διεύθυνσης και λειτουργίας. Πάνω και έξω από τη διδακτική αίθουσα οικοδομείται μια γιγαντιαία γραφειοκρατική υπερκατασκευή διευθυντών και προϊσταμένων, συμβούλων, υπευθύνων, μεντόρων εποπτών με σκοπό τον έλεγχο κάθε πτυχής της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της σχολικής λειτουργίας. Το υπόδειγμα της εταιρικής συγκρότησης και λειτουργίας μεταφέρεται στον κοινωνικό θεσμό του σχολείου. Με το τρόπο αυτό η νεοφιλελεύθερη σκέψη μετατρέπει τον διευθυντή σε manager, επαναφέρει τον επιθεωρητή με νέα μορφή μεταφέροντας κρίσιμες εκπαιδευτικές και παιδαγωγικές αρμοδιότητες και ευθύνες από το συλλογικό τραπέζι των εκπαιδευτικών στα προσωπικά γραφεία των νέων διευθυντικών στελεχών.
Το κρίσιμο αίτημα για προγραμματισμό και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου από συλλογικό εγχείρημα ευθύνης διαστρέφεται μια ακόμα φορά σε μια διαρκή διαδικασία «αξιολόγησης» των εκπαιδευτικών, αλλά και στην εξωτερική αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση των σχολείων, από πρόσωπα της διοικητικής υπερκατασκευής που σχεδιάζει το ίδιο νομοσχέδιο. Ο σκοπός της χειραγώγησης και της συμμόρφωσης, του εξοβελισμού κάθε εναλλακτικής διδακτικής πρακτικής επιβάλλεται με τα επιμίσθια και προνόμια των «καλών» επιδόσεων και την τιμωρητική καθήλωση και περιθωριοποίηση των «κακών επιδόσεων».
Αξιολογήσεις που προκύπτουν από τις νέες αρμοδιότητες και ευθύνες των νέων manager και μονοπρόσωπων οργάνων. Προσπαθώντας να αντιμετωπίσει την καθολική απόρριψη από τους εκπαιδευτικούς, όπως αυτή καταγράφηκε ήδη την περασμένη άνοιξη, ποινικοποιεί με περικοπή ενός μηνιαίου μισθού κάθε διαφορετική προσέγγιση και συλλογική δράση των εκπαιδευτικών.
Η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης αναπτύσσεται ενώ τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα προηγούμενων νόμων «αναβάθμισης» διαμορφώνουν ένα πρωτοφανές κοινωνικό αποτύπωμα αποκλεισμών, διαιρέσεων και κατηγοριοποιήσεων. Το κρυφτό του ΥΠΑΙΘ πίσω από την κατακερματισμένη πληροφορία σχετικά με τις ΕΒΕ δεν μπορεί να απαλείψει την πραγματική εξέλιξη των χιλιάδων άδειων εδράνων στα πανεπιστήμια. Η νεοφιλελεύθερη αναβάθμιση αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι επικίνδυνη για τα μορφωτικά των νέων, περιοριστική για το εκπαιδευτικό έργο, εχθρική σε κάθε μορφή συλλογικής και δημοκρατικής οργάνωσης κάθε κοινωνικής και δημόσιας λειτουργίας.
Η υπεράσπιση κάθε ίχνους δημοκρατικής συγκρότησης και λειτουργίας των σχολείων μας είναι αναγκαία για να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της Παιδείας, για να κρατηθεί ζωντανή η μορφωτική αποστολή της εκπαίδευσης.
Η αποτροπή της κοινοβουλευτικής επικύρωσης των κυβερνητικών σχεδιασμών, η ακύρωση στη πράξη των συντηρητικών και αναχρονιστικών νομοθετημάτων της ΝΔ από το δημοκρατικό κίνημα του κόσμου της εκπαίδευσης – όπως κι έχει εν μέρει επιτευχθεί- είναι κοινή υπόθεση όσων «δεν βολεύονται» με το συντηρητικό σκότος του νεοφιλελευθερισμού. Η υπεράσπιση του Δημόσιου σχολείου σήμερα αποτελεί αναγκαιότητα για το μετασχηματισμό του σε σχολείο της Δημοκρατίας, Ισότητας και Μόρφωσης αύριο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα είναι παρών και σ’ αυτή τη μάχη: με ενωτικό πνεύμα, με τη μέριμνα να εκφράσει τις κοινωνικές ανάγκες του κόσμου της εργασίας , τα μορφωτικά δικαιώματα των νέων, την εκπαιδευτική και εργασιακή αξιοπρέπεια όσων διδάσκουν και εμπιστοσύνη στο έργο τους, με οδηγό τις ιδέες της Δημοκρατίας και της Ισότητας στη Παιδεία. Αντιστεκόμαστε στη κυβερνητική πολιτική ιχνηλατώντας το δρόμο για μια άλλη προοδευτική διακυβέρνηση.
