Όταν η κυβερνητική πολιτική αντιμετωπίζει τη μαζική απόρριψή της από την εκπαιδευτική κοινότητα, για τους ιδεοληπτικά νεοφιλελεύθερους δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Αξιοποιούν τους νόμους που κατασκεύασαν ώστε κάθε κινητοποίηση να κηρύσσεται παράνομη.
Όμως καμιά συγκυριακή δικαστική απόφαση δεν μπορεί να βγάλει παράνομη την ψυχωμένη θέληση για αντίσταση και αγώνα της συντριπτικής πλειοψηφίας του εκπαιδευτικού κόσμου.
Η απεργία – αποχή από τις διαδικασίες της ψευδεπίγραφης «αξιολόγησης» που οργανώνουν τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών, γνωρίζει τη μαζική πλειοψηφική ενεργητική συμμετοχή του κόσμου της εκπαίδευσης.
Το Υπ. Παιδείας διαστρέφοντας αυτήν την πραγματικότητα κατασκευάζει μια καρικατούρα αναμέτρησης μιας απομονωμένης “συνδικαλιστικής ηγεσίας των εκπαιδευτικών” με το ίδιο, που έχει αυτοχρισθεί μοναδικός υπέρμαχος δήθεν τομών και μεταρρυθμίσεων.
Το ΥΠΑΙΘ προσέφυγε δικαστικά κατά της κινητοποίησης των εκπαιδευτικών, επιτυγχάνοντας την κήρυξη της απεργίας – αποχής ως παράνομης, στη βάση του νόμου Χατζηδάκη που αποδεικνύεται πως αποτελεί εγγύηση καταστολής κάθε εργατικής απεργιακής κινητοποίησης.
Η εκπαίδευση που γνώρισε ένα από τα μακροβιότερα lock down διεθνώς λόγω της κυβερνητικής αδιαφορίας και ανικανότητας, δοκιμάζεται για μια ακόμα φορά από τον επιθετικό αντιδημοκρατικό δογματισμό της κ. Κεραμέως και από την εμμονική εκδικητικότητα αυτής της κυβέρνησης απέναντι στους εκπαιδευτικούς και τη νεολαία.
Η Ν.Δ. οικοδομεί το φτηνό σχολείο των αποκλεισμών και των ανισοτήτων, συμβατό με τις τάσεις ενός μοντέλου ανάπτυξης και μιας “αγοραίας” αντίληψης που υποβαθμίζει την Ελλάδα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Κατασκευάζει με πρόσχημα την “αριστεία” το μίζερο και απωθητικό σχολείο-εξεταστικό κέντρο της ΕΒΕ, της Τράπεζας Θεμάτων, του άκρατου ανταγωνισμού που θα εκτοξεύσουν τη μαθητική διαρροή.
Το σχολείο, στον αντίποδα αυτών των πολιτικών έχει ανάγκη δημοκρατικές εγγυήσεις συλλογικής λειτουργίας ώστε σήμερα να μείνει ανοιχτό να αντιμετωπίσει την πρωτοφανή υγειονομική κρίση και ταυτόχρονα να αναβαθμίσει το ρόλο του ως ο βασικός θεσμός Δημοκρατίας, Γνώσης και Ισότητας.
Το σχολείο έχει ανάγκη από μια ισχυρή πνοή δημοκρατίας που θα το θωρακίσει απέναντι σε φασιστικές-ρατσιστικές ιδέες και βιαιότητες.
Η Ν.Δ. αντί της στήριξης και της αναβάθμισης του δημόσιου σχολείου εκτελεί αλλεπάλληλα συμβόλαια κατεδάφισής του υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων. Αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς με απίστευτη περιφρόνηση και αλαζονεία, προσπαθώντας να καθυποτάξει το δημοκρατικό εκπαιδευτικό τους φρόνημα.
Να γυρίσει την εκπαίδευση πολλά χρόνια πίσω και να αναβιώσει σκοτεινές εποχές με τους διευθυντές-“δερβέναγες” και τον αλήστου μνήμης “επιθεωρητισμό”.
Για το σκοπό αυτό κατάργησε ένα πλέγμα δημοκρατικών -συμμετοχικών εκπαιδευτικών θεσμών που είχε προωθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη συλλογική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου σε επίπεδο σχολικής μονάδας με κεντρικό το ρόλο του Συλλόγου Διδασκόντων και με την παιδαγωγική συνεισφορά των ΠΕΚΕΣ.
Η κυβέρνηση έχει επιλέξει την μετωπική αναμέτρηση με το κόσμο της εκπαίδευσης.
Για μια ακόμη φορά θα πάρει την απάντηση.
Ένα ισχυρό και αποφασισμένο Μέτωπο Παιδείας εκπαιδευτικών, φοιτητών, μαθητών και γονέων θα βάλει φρένο στον αυταρχικό αντιδημοκρατικό κατήφορο. Όπως μπήκε τέλος στην κατάδοση των μαθητών που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, στις κάμερες στην τάξη, στις εκλογές-φιάσκο για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία.
Με πείσμα, επιμονή και μαχητικότητα κι αυτός ο αγώνας θα κερδηθεί.
Η κυβερνητική πολιτική θα ηττηθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία στέκεται αλληλέγγυος στον δημοκρατικό αγώνα του εκπαιδευτικού κόσμου.