Στα τρία χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία, το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης αγωνίζεται να κρατηθεί όρθιο από τις επιθέσεις που δέχεται από το Υπουργείο παιδείας και την Υπουργό κ. Κεραμέως.
Σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης νομοθετήθηκαν ρυθμίσεις με απολύτως ταξικό πρόσημο και βασικό στόχο την απαξίωση των δημοσίων σχολείων, ώστε να οδηγηθούμε πιο εύκολα στην ιδιωτικοποίηση και της παιδείας.
Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ακόμη και σε συνθήκες πανδημίας, έγιναν συγχωνεύσεις τμημάτων και αυξήθηκαν οι μαθητές ανά τάξη. Μαζί με την κατάργηση των σχολικών γευμάτων, το υπουργείο κατήργησε και τα κοινωνικά, ανθρωπιστικά και καλλιτεχνικά μαθήματα. Ταυτόχρονα επανήλθε η τράπεζα θεμάτων και ο «εξεταστικοκεντρικός» χαρακτήρας του σχολείου με αντίκτυπο στη γνώση και την κριτική σκέψη.
Οι μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είχαν σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω αποδυνάμωση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Περικοπή των πόρων κατά 20%, στασιμότητα στις προσλήψεις καθηγητών, επιστημονικού και διοικητικού προσωπικού, απελευθέρωση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων. Η σύνδεση της χρηματοδότησης των ΑΕΙ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στερεί περισσότερους ακόμη πόρους από τη δημόσια εκπαίδευση.
Η επίθεση ήταν εξίσου σφοδρή και στους υποψήφιους φοιτητές. Με την εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής και του «βασικού» μαθήματος, μέσα από ένα εντελώς αναξιοκρατικό και άδικο σύστημα, 20.000 θέσεις εισακτέων έμειναν κενές και 169 σχολές και τμήματα υποδέχθηκαν ελάχιστους φοιτητές.
Οι υποψήφιοι από τα εσπερινά λύκεια αποκλείστηκαν πλήρως από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού πρώτα καταργήθηκαν τα διετή προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης των ΑΕΙ, με συνέπεια την αναγκαστική κατεύθυνση χιλιάδων νέων σε ιδιωτικά ΙΕΚ.
Τα δώρα του υπουργείου στο ιδιωτικό κεφάλαιο συνεχίστηκαν με την εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων και των πανεπιστημίων, με ανυπολόγιστες συνέπειες στην αποτελεσματικότητα της λειτουργίας του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα.
Ο πλήρης έλεγχος της λειτουργίας των ΑΕΙ ολοκληρώθηκε με τον τελευταίο νόμο που καταργεί το αυτοδιοίκητο και επιτρέπει την παρείσφρηση ιδιωτών στη διοίκηση των ιδρυμάτων.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά η κυβέρνηση επιδόθηκε σε ένα κρεσέντο κατασυκοφάντησης των Πανεπιστημίων ως «άντρων βίας και ανομίας» με κλιμάκωση του αυταρχισμού και της αστυνομικής καταστολής.
Η νέα σχολική χρονιά ξεκινά με ελλείψεις εκπαιδευτικών, με εκπαιδευτικούς κακοπληρωμένους και αναπληρωτές που κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους και με την αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια. Η κυβέρνηση αντί να ενισχύσει υλικά και ποιοτικά το εκπαιδευτικό σύστημα, αντί να μεριμνήσει για καλύτερες αποδοχές των εκπαιδευτικών επέλεξε να διαθέσει πόρους για να δημιουργήσει πανεπιστημιακή αστυνομία. Ακολουθώντας το δόγμα «νόμος και τάξη» και σε αντίθεση με ότι ισχύει σε άλλες χώρες με προηγμένα εκπαιδευτικά συστήματα, καταπατά ελευθερίες και δικαιώματα. Ενώ έχει τα εργαλεία για να διαφυλάξει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, κατά τα Ευρωπαϊκά πρότυπα, με τη συνεργασία των πρυτανικών αρχών, την πρόσληψη προσωπικού και την αστυνομία όταν χρειάζεται (σε περιπτώσεις εγκλημάτων του ποινικού κώδικα), επιλέγει τη «βαριοπούλα» και τον εκφοβισμό.
Οι πανεπιστημιακοί, οι εκπαιδευτικοί, οι συνδικαλιστές, οι φοιτητές, οι μαθητές και η κοινωνία ολόκληρη αντιδρούν. Αντιδρούν σε έναν, χωρίς τέλος, κατήφορο που φαίνεται να παρασύρει τη γνώση, την κριτική σκέψη, το παρόν και το μέλλον της νεολαίας.
Τα καθεστώτα πάντα φοβούνται τη γνώση και τη μόρφωση, η δημοκρατία όμως θα δώσει τη λύση.
Εκλογές, ανατροπή και κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Στην εκπαίδευση δε χωρούν καθεστωτικές αντιλήψεις.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΒΡΑΝΤΖΑ
ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ – Πρ. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ