Πράγματι…. τα φαινόμενα απατούν!
Είναι ίσως το κοστούμι ή το άρωμα, το περπάτημα, ενδεχομένως η μάρκα του αυτοκινήτου, το γεμάτο πορτοφόλι, οι φωτογραφίες τους που “παίζουν” παντού.
Με αυτά τα “προσόντα” έρχονται σε πολλούς εξ ημών που δεν φοράμε κοστούμι, ούτε άρωμα, ούτε το χέρι μας κοσμεί κλειδί αυτοκινήτου γνωστής εταιρίας, δεν έχουμε γεμάτο πορτοφόλι και οι γνωριμίες μας περιορίζονται στην τοπική κοινωνία.
Κι όμως! Αυτά τα “προσόντα” δίνουν το θάρρος (ή και το θράσος) σε πολλούς ανθρώπους να νιώθουν υπεροχή έναντι των υπολοίπων. Τους δίνουν το θάρρος να πουλούν γνώση την ίδια στιγμή που παρασκηνιακά ρωτούν απο δω κι από κει τι ακριβώς να πούνε.. Τους δίνουν το θάρρος να περπατούν με το κεφάλι ψηλά (άκουσον άκουσον…). Τους δίνουν το θάρρος να μιλούν με αγένεια, να βωμολοχούν χωρίς απολύτως κανένα αίσθημα ντροπής. Τους δίνουν το θάρρος να κατηγορούν και παράλληλα να υπόσχονται ένα “αύριο” καλύτερο, διαφορετικό, αλλιώτικο για τα παιδιά μας.
Φορούν όμως κοστούμι….
