Η πρόωρη εκσπερμάτιση είναι μια κοινή ανδρική πάθηση, παγκοσμίως. Οι εκτιμήσεις θέλουν την επικράτηση της να κυμαίνεται μεταξύ 30% και 85%.
Οι διαφορετικοί ορισμοί και η απροθυμία -σε ορισμένους πολιτισμούς- να αναφέρουν το πρόβλημα δυσχεραίνει το σχεδιασμό της μελέτης.
Γεγονός είναι και ότι υπάρχουν λίγα φάρμακα, εκ των οποίων πολλά έχουν δυσάρεστες παρενέργειες.
Στην πιο πρόσφατη σχετική δημοσίευση, οι επιστήμονες αναθεώρησαν 54 μελέτες (με δείγμα 3.485 ανδρών), οι οποίες έγιναν τα τελευταία 49 χρόνια. Σημείωσαν πως “λόγω της έλλειψης σαφούς ορισμού και κατανόησης της δυνητικά πολυπαραγοντικής παθοφυσιολογίας, η θεραπεία παραμένει της πρόωρης εκσπερμάτισης παραμένει πρόκληση.
Ο στόχος αυτής της συστηματικής ανασκόπησης είναι η αξιολόγηση των μη φαρμακολογικών τρόπων θεραπείας για την ΠΕ για την ενημέρωση της κλινικής πρακτικής και των ασθενών”.
Φάνηκε πως το τρέξιμο και οι ασκήσεις της πυέλου “θα μπορούσαν να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τη θεραπεία της πρόωρης εκσπερμάτωσης”.
Η σωματική δραστηριότητα βρέθηκε να έχει εξίσου ευεργετική επίδραση με τα φάρμακα, χωρίς όμως, τις παρενέργειες.
Αν αναρωτιέστε πόσο τρέξιμο μπορεί να βοηθήσει, μικρή μελέτη έδειξε ότι 30 λεπτά, πέντε φορές την εβδομάδα, είχαν την ίδια επίδραση με τη δαποξετίνη -σύνηθες συνταγογραφούμενο φάρμακο.
Άλλη έρευνα που εξέτασε τα οφέλη των ασκήσεων στην πύελο, έδειξε πως τρεις φορές την εβδομάδα για 3 μήνες αύξησαν το χρόνο που μεσολαβούσε έως την εκσπερμάτιση, από το ένα σε 3 λεπτά, κατά μέσο όρο.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της ανασκόπησης, Lee Smith δήλωσε ότι “υπάρχουν σαφείς ενδείξεις πως η σωματική άσκηση, συμπεριλαμβανομένου του τρεξίματος και της εμπλοκής των μυών της πυέλου, δείχνει πολλά υποσχόμενα σε αρκετές μελέτες.
Δεδομένου ότι τα φάρμακα έχουν συχνά παρενέργειες, φαίνεται ότι τελικά, το καλύτερο φάρμακο για την αποφυγή της πρόωρης εκσπερμάτισης μπορεί κάλλιστα να βρίσκεται στην άσκηση. Θεωρία που απαιτεί μεγαλύτερες μελέτες και περαιτέρω έρευνα”.