Σε 15 μήνες δημοτικές εκλογές και ενδιάμεσα δύο βουλευτικές με απρόβλεπτο αποτέλεσμα και με τον πολίτη να αμφιταλαντεύεται μεταξύ “άριστων και αχρήστων”…
Μόνο “περίπατος” δεν θα είναι για τη φιλελεύθερη παράταξη οι τοπικές δημοτικές εκλογές, όπως διατείνεται και αφήνει να εννοηθεί το “επιτελείο” της. Το πιθανότερο είναι να καταλήξουν σε στρατηγική ήττα, ειδικά μετά από τις αμέτρητες, αποτυχημένες και οδυνηρές επιλογές και τις απανωτές γκάφες της πολιτικής παράταξης από την οποία προέρχεται.
Και για την συγκεκριμένη δημοτική παράταξη που επιμένει να “αυτοπροσδιορίζεται” σαν φιλοκυβερνητική, το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί είναι τεράστιο. Αποτελεί ήδη το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης και αντικειμενικά οι δικές της πολιτικές πρωτοβουλίες σίγουρα θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν σοβαρές δυναμικές στην τοπική πολιτική σκηνή με βάση τους σημερινούς συσχετισμούς.
Όμως δεν “υπάρχουν”… Απλά δεν “υπάρχουν”… Ούτε “υπήρξαν”…
Η απουσία και η ανυπαρξία της τείνει να γίνει “εκρηκτική” και πλήττει σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία της σαν αντιπολίτευση. Δεν αρκούν οι εκκλησιασμοι, τα πανηγύρια και οι καφέδες στις πλατείες και στις λαϊκές για να καλύψουν το “μεγάλο κενό” και την “ανυπαρξία”…
Η τακτική του «ώριμου φρούτου», είναι μια παθητική στάση που παράγει απογοήτευση αντί πολιτικής και δίνει χώρο και χρόνο στην παρούσα δημοτική αρχή ώστε από τη μια να σταθεροποιείται στο παιχνίδι της εξουσίας και από την άλλη να μας “παίζει μπαλίτσα” και να κάνει “πάρτυ” δίχως να απολογείται σε κανέναν…
Αν καταφέρουν (αρχηγός και στρατηγοί) να διατυπώσουν σαφείς ιδέες και προτάσεις, μπορεί να ελπίζουν. Προτάσεις απλές και ρεαλιστικές που θα δώσουν στην παράταξη τα απαραίτητα στοιχεία για να αποκτήσει την αυτοδιοικητική ταυτότητα που ποτέ δεν είχε. (Είχε και έχει όμως κομματική ταυτότητα…).
Όμως για να συμβεί κάτι τέτοιο, χρειάζεται να γίνει μία «πολιτιστική επανάσταση» στο εσωτερικό της δημοτικής ομάδας, να υπάρξει μια «βαθεία τομή» ανάμεσα στα μέλη και στους στρατηγούς της ομάδας, μια υπέρβαση, κάτι σαν “σοκ”, που από ότι φαίνεται μάλλον είναι αδύνατο….
Γενικότερα, αν δεν “απεξαρτηθούν” οι δημοτικές παρατάξεις από τα κόμματα, αν δεν απο- επαγγελματοποιηθουν από τους κομματικούς μηχανισμούς, αν δεν απομακρύνουν τους διαχρονικους επαγγελματίες δημοτικούς συμβούλους, αν δεν μπουν σε δεύτερη μοίρα οι “στρατηγοί”, αν δεν στηριχτουν σε πολιτικές μαζικής αυτοοργάνωσης από κάτω, αν δεν έρθουν σε επαφή με τα μαζικά κινήματα του δήμου, με τις συλλογικότητες, με τον επαγγελματικό και επιχειρηματικό κόσμο της μικρής και μεσαίας επιχηρειματικοτητας, με τον χώρο του Πολιτισμού και του αθλητισμού, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για κάτι καινούργιο και ελπιδοφόρο.
Η δημιουργία ενός “νέου μαζικού ενδιαφέροντος” για την τοπική πολιτική σκηνή αλλά με πρόσημο «συλλογικό» και “νεανικό” θα ήταν ό,τι καλύτερο.
Ένα νέο μαζικό κίνημα δημοτών που να έχει “τοπικό πρόσημο” ώστε:
* να σταματήσει η κατρακύλα
* να ξαναγεννηθεί η ελπίδα,
* να ανακάμψει η πορεία του δήμου,
* να εξυγιανθει πάλι ο Δήμος,
* να μπουν οι βάσεις για κάτι ρεαλιστικό, εφικτό και δημιουργικό… και βραχυπροθεσμο και μακροπρόθεσμο…
Υπενθύμιση :
“Το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ”!!!
Ηλίας Καραμάνος