Τελικά το πολυτραγουδισμένο έντεχνο άσμα «μυαλό δε θα βάλει αυτό το κεφάλι», φαίνεται πως βρίσκει απόλυτη εφαρμογή και στις τοποθετήσεις κάποιων πολιτικών στελεχών.
Εδώ και μια εβδομάδα, η χώρα μας θρηνεί 57 ανθρώπινες ψυχές, κυρίως νέων παιδιών σε ένα από τα χειρότερα δυστυχήματα στην ιστορία των μετακινήσεων.
Τον μεγάλο πόνο, διαδέχεται η οργή όλων όσων έχασαν το δικό τους άνθρωπο αλλά και όχι μόνο. Μεγάλες ειρηνικές διαδηλώσεις και πορείες σε κάθε πόλη, με τη συμμετοχή όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών τάξεων, δείχνουν πως είναι εθνική απαίτηση η απόδοση ευθυνών.
Όμως εθνική και κοινωνική απαίτηση, είναι και η τιμωρία όσων συμμετείχαν σε πράξεις που οδήγησαν στην επιλογή του σταθμάρχη. Ενός ανθρώπου χωρίς τις δέουσες ικανότητες για τη σημαντική αυτή θέση και τώρα προσπαθούνε να τον παρουσιάσουνε ως μοναδικό υπεύθυνο για το έγκλημα των Τεμπών, ξεπλένοντας πάνω του τη δίκη τους εμπλοκή.
Παράλληλα, μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα πένθους, προχθές στη βουλή είδαμε τη βουλευτή του νομού κυρία Παπακώστα να διαπληκτίζεται έντονα και να προσπαθεί να κρύψει τις ευθύνες της κυβέρνησης που υπηρετεί μέσα από έναν απαράδεκτο συμψηφισμό νεκρών σε μάτι και Τέμπη.
Κατανοούμε, πως τα άγχη του κάθε υποψηφίου πια, ειδικά μέσα σε ένα καθεστώς πλήρους αλλαγής δεδομένων εξαιτίας ενός τραγικού γεγονότος είναι μεγάλα. Σε καμία περίπτωση όμως, δεν δικαιούται κανείς να λειτουργεί με έναν τρόπο, που χωρίς να αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί να επιχειρεί να βγει στην αντεπίθεση, αναμοχλεύοντας προηγούμενα τραγικά γεγονότα, που θρηνήσαμε ανθρώπους στο βωμό της εξυπηρέτησης συμφερόντων διαχρονικά.
Ας θυμίσουμε στην κυρία Κατερίνα πως όταν έπρεπε να χαμηλώσουν τους τόνους και να εργαστούνε για την ανάδειξη των ευθυνών των υπευθύνων στο Μάτι αλλά και στην Μάνδρα με τις φονικές πλημμύρες, προτίμησαν να βαφτίζουν υπεύθυνους και να παράγουν πολιτικό κέρδος λειτουργώντας σαν κομματικοί γενίτσαροι που ήθελαν την κατάληψη της εξουσίας άνευ όρων.
Όσο και αν κάποιος σκεπάζεται με τη σημαία του κόμματος του και τρέχει στην αρένα ενός πολιτικού κολοσσιαίου που μυρίζει μόνο αίμα, να ξέρει καλά πως δεν ξεγελά πλέον κανέναν.
Η κοινωνία κουράστηκε από φωνές και δήθεν έντονους τόνους υπεράσπισης της κομματικής νομής. Προτάσεις, σχέδιο και πλάνο κυρία Παπακώστα λείπουν και για αυτό ο λαός αυτή τη φορά θα επιλέξει αλλιώς μιας και δε λάβατε υπόψιν τίποτα από όλα αυτά.
Η τύχη κάποια στιγμή τελειώνει και ευτυχώς ή δυστυχώς η επιτυχία είναι προϊόν σκληρής δουλειάς και όχι σχεδιασμένων show για να δείξουμε στο πόπολο πόσο εμείς υπηρετούμε την παράταξη…!