Είναι γεγονός ότι από τούτα τα χώματα πριν από 200 χρόνια ξεκίνησε άλλη μια εποποιία για το γένος μας. Μια εποποιία που ούτε οι σύμμαχοι, ούτε οι εχθροί περίμεναν ότι μπορούσε να συμβεί. Εμείς όμως γνωρίζουμε τι μπορούμε να πετύχουμε όταν είμαστε ενωμένοι, όταν νοιώθουμε την απειλή, όταν αναγνωρίζουμε την αδικία. Η δόξα δαφνοστεφανώνει δύσκολα τους πολεμιστές σε μια μάχη. Όσοι έπεσαν στο πεδίο της μαχών στην επανάσταση του ’21, αξίζουν αυτό το στεφάνι γιατί αποτελούν ένα λαμπρό παράδειγμα επιμονής, αποφασιστικότητας, ηρωισμού και αντοχής αυτού του Έθνους ανθρώπων που λέγονται Έλληνες και που πολλές φορές δεν μπορούν να κατανοήσουν οι γύρω μας, αυτής της ράτσας που όταν είναι ενωμένη, κάνει πράγματα έξω από τη λογική και το μέτρο, πράξεις που αποτελούν και την ανεκτίμητη ιστορική κληρονομιά αυτής της «όμορφης και παράξενης», όπως λέει ο ποιητής, «Πατρίδας μας», αυτής της Πατρίδας που τόσο θαύμασαν, φοβήθηκαν ή προβληματίστηκαν κατά καιρούς, φίλοι και εχθροί, μιας και δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν ακόμη, εδώ και αιώνες, τα συστατικά της στοιχεία, τη μαγιά της, που την κάνουν τόσο απρόβλεπτη.
Εγώ ως Περιφερειάρχης υποκλίνομαι στους αγώνες της φυλής και πάντα νοιώθοντας τόσο μικρός μπροστά τους, θα κλίνω το γόνυ τέτοιες μέρες, κάθε χρόνο.
