Κι όμως, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν μόνο ξεχάσει να κλείσουν την πόρτα, την έχουν αφήσει ανοιχτή διάπλατα, μπας και επιστρέψει… ο «Μεσσίας».
Ο τέως πρόεδρος οργανώνει think tank με φόντο νέα κόμματα και νέα ξεκινήματα, τη στιγμή που το παλιό κόμμα μαζεύει τα κομμάτια του σε συνέδρια επανεκκίνησης Νο3 σε λιγότερο από έναν χρόνο.
Οι συμμετοχές στο συνέδριο λιγοστές, αλλά οι πόθοι πολλοί. Όχι για πολιτική πρόταση, όχι για ιδεολογική ανανέωση. Για μια επιστροφή. Του Αλέξη. Της παλιάς δόξας. Του «έλα να μας σώσεις». Χωρίς κανείς να ρωτά από τι; Και πώς;
Κι όσο οι σύντροφοι φωτογραφίζονται με πλατιά χαμόγελα, ο Κυριάκος απλώς… δεν προλαβαίνει να ανοίγει σαμπάνιες. Όταν ο αντίπαλος αυτοαναιρείται με τέτοιο πάθος, γιατί να κουραστείς;
Ο Αλέξης πού είναι; Κάπου ανάμεσα σε φώτα, χειραψίες, χαλαρές δηλώσεις και πολιτικές αοριστολογίες. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ή σαν να πέρασαν πολλές αλλά δεν έμαθε τίποτα.
ΥΓ. Αλέξη, αν δεν κατάλαβες γιατί έφυγες, πώς ακριβώς θα καταλάβεις πώς να επιστρέψεις;
Ο κόσμος δεν περιμένει σωτήρες πια. Περιμένει κάποιον να του πει την αλήθεια. Αν αντέχεις.
