Η Ελληνική επανάσταση αποτέλεσε την καμπή της «εποχής των επαναστάσεων» κατά τον R. Beaton. Οι Έλληνες πολεμιστές – απλοί άνθρωποι στην πλειοψηφία τους- παρότι είχαν υπομείνει αιώνες ανηλεούς καταπίεσης, με ισχυρό το πνεύμα της αγωνιστικότητας και ακλόνητη πίστη αποτίναξαν τον τουρκικό ζυγό, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τη συγκρότηση του πρώτου ελληνικού κράτους.
Ασφαλώς, η επίδραση της Ελληνικής Επανάστασης στην Ευρώπη υπήρξε καθοριστικής σημασίας, επειδή ο χαρακτήρας της ήταν εθνικοαπελευθερωτικός και ο αγώνας για την επίτευξη της Ανεξαρτησίας έγινε στη βάση της επίτευξης υψηλών αξιών, όπως η πολύτιμη – και, δυστυχώς, κακώς νοουμένη στις μέρες μας – ελευθερία δια μέσου της επίδειξης υψηλού φρονήματος με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.
Η έκβαση της Ελληνικής Επανάστασης ήταν μια Νίκη της Ελλάδας και των σύγχρονών της Ελλήνων έναντι της κάθε είδους απάνθρωπης, μισαλλόδοξης και ταπεινωτικής δέσμευσης. Αυτήν η ίδια στάση ζωής είναι που δεν μας επιτρέπει πια να ζήσουμε και να αντικρύσουμε με καθάριο πνεύμα τον αυριανό Ήλιο τον Πρώτο της πατρίδας μας.
Σήμερα, 200 και πλέον χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, υπάρχει άραγε η ίδια αγωνιστικότητα; Το ίδιο σθένος για την προάσπιση της πατρίδας και των αξιών της; Ελεύθεροι; Πολιορκημένοι; ή Ηττημένοι από τον ατομικισμό, τη διχόνοια και τον υλισμό χωρίς ισχυρούς δεσμούς να μας ενώνουν ;
Ας αποτελέσει η Εθνική αυτή Επέτειος αφορμή προβληματισμού για τη στάση του σύγχρονου Έλληνα, διότι «περισσότερο κι από το παρελθόν /το μέλλον είναι που δεσμεύει.» (Τίτος Πατρίκιος)