Δικαιωμένος ο Μέγιστος Σεφέρης για την ματαιότητα που “συνάντησε” και την απογοήτευση που ένοιωσε μετά από δύο πολέμους και μια μικρασιατική καταστροφή και που πολύ όμορφα τα αποτύπωσε με την παραπάνω φράση.
Μετά από τριάντα (30) μήνες παρέα με την δημοτική αρχή …
Τι συναντάμε;;;;
* Θρασύτητα, χυδαιότητα, αγένεια,(ίσως είναι γονιδιακά χαρακτηριστικά, δηλαδή να είναι φτιαγμένοι από τέτοια “πάστα” )…
* Προκλητικότητα, επιθετικότητα, εμπάθεια, ειρωνεία, ρεβανσισμό, έπαρση, αλαζονεία,
(αυτά μπορεί να είναι επίκτητα χαρακτηριστικά που τα απέκτησαν μόλις πήραν την εξουσία δηλαδή ανέβηκαν στο “καλάμι”… )
* Υποτακτικότητα, υποτέλεια, γλείψιμο (αυτό δείχνει στάση ζωής ενός φιλόδοξου και συμφεροντολόγου… δηλαδή του “αρπακτικού”… )
*Αποχώρηση ή καλύτερα αποστασιοποίηση και απόρριψη της συμμετοχής καθώς και απομόνωση από τους δημότες για ίδια προφύλαξη (αυτό λέγεται έλλειμμα δημοκρατιας με ελάχιστες αντοχές σε κριτική… στο χωριό το λέμε : “άμα κουτάς βγες να μιλήσεις… αλλά να πεις αλήθειες” )
Επειδή το αίσθημα περί δικαίου που διαθέτω, δεν μου επιτρέπει να έρθω απέναντι στην επιλογή των συνδημοτών.. λέω απλά πως:
“Δεν μας άξιζε τέτοια τύχη….”
Όπως και είναι πάντως φωνάζουμε δυνατά και καθαρά….
“Με το καινούργιο… αρκεί να απογαλακτιστεί και να ξεκόψει από το παλιό”….
Ηλίας Καραμάνος