Στη Θεία Λειτουργία, οι οποία τελέσθηκε σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τις υγειονομικές αρχές μέτρα προστασίας, λόγω της πανδημίας covid-19, προεξήρχε ο εορτάζων Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, και συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Γλυφάδος, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Αντώνιος, Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος, Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτων και Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης κ. Χρυσόστομος.
Παρίσταντο επίσης κατά οι σάρκα συγγενείς του αοιδίμου ιεράρχου και πλήθος κόσμου της πόλεως των Τρικάλων.
Κατά την ομιλία του ο Σεπτός μας Ποιμενάρχης ανέφερε τα εξής:
«…ἐκεῖνος ἦν ὁ λύχνος…»
«Αγαπητοί μου Αδελφοί,
Απευθυνόμενος ο Θεοφόρος Παύλος στοὺς Κορινθίους καὶ προκειμένου νὰ τονίσει τὴν πραγματικότητα της θυσιαστικής πατρικής του προσφοράς στὴντοπικὴ τους Εκκλησία, χρησιμοποιεί τοὺς λόγους: “ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διὰ τοῦ Εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα”.
Πράγματι, παρότι κάποιος μπορεί νὰ ευτυχήσει στὴ ζωὴ του ωφελούμενος απὸ τὴν παιδαγωγικὴ συμβολὴ αρκετών προσώπων (φυσικοὶ γονείς, διδάσκαλοι, συγγενείς καὶ φίλοι), τὰ οποία θὰ προσθέσουν κάποιο μικρὸ ή μεγαλύτερο λιθαράκι στὴν βέλτιστη διαμόρφωση τής ψυχοσωματικής προσωπικότητὰς του, εν τούτοις τὴν πορεία μας πρὸς τὸ “εὖ ζῆν”, η οποία στὴν Εκκλησία ταυτίζεται μὲ τὸ “κατὰ Χριστὸν ἀναγεννᾶσθαι καὶ ζῆν” καθορίζει εκείνο τὸ πρόσωπο, ποὺ επιλέγουμε, ώς τὸν “πνευματικὸ ποδηγέτη”.
Είναι ο εξομολόγος, ο γέροντὰς μας -γιὰ όσους έχουμε ενταχθεί στὴν Εκκλησιαστικὴ Διακονία- ο “νυμφαγωγὸς ἐν Χριστῷ”, τὸ λιμάνι, στὸ οποίο προσορμίζει μετὰ απὸ κάθε τρικυμιώδες ταξίδι, η ταλαίπωρη ψυχὴ μας. Είναι τὸ πρόσωπο, ποὺ εμπιστεύθηκε η Εκκλησία νὰ ακούει τοὺς λογισμοὺς καὶ τὶς πτώσεις μας καὶ νὰ μάς δίνει τὸ χέρι του, χέρι Χριστού, γιὰ νὰ σηκωθούμε καὶ νὰ συνεχίσουμε ενισχυμένοι τὸν πνευματικὸ αγώνα, ποὺ τέλος δὲν έχει παρὰ μόνον όταν κληθούμε στὸ ταξίδι τής αιωνιότητας.
Γι᾽ αυτὸ η επιλογὴ του είναι προϊὸν τής ελεύθερης βουλήσεὼς μας, η παραμονὴ μας κοντὰ του αδίρητη ανάγκη, η υπακοὴ μας σὲ εκείνον σώζουσα Χριστομίμητη αρετή.
Ο Πανάγιος Θεὸς επέτρεψε τὴν γνωριμία μου με τὸν αείμνηστο Γέροντά μας, Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών Αλέξιο, στὰ χρόνια τής φοιτητικής μου ζωής, όταν εκείνος, κατόπιν προσκλήσεως του αειμνήστου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Β’ του Χρυσοφάκη, συμμετείχε σχεδόν κατ’ έτος στις λατρευτικές εκδηλώσεις για την Ιερά Μνήμη του Αγίου Δημητρίου, στην «μυροβλύτισσα πόλη» της Θεσσαλονίκης. Τότε πρωτοθαύμασα την αρχοντική του λειτουργική παρουσία και τον σπάνιο ευγενικό του χαρακτήρα.
Από τα χρόνια της ιεροσύνης μου στη Θεσσαλονίκη, κατόπιν προσκλήσεων του Γέροντός μας, μου δόθηκε αρκετές φορές η ευλογημένη ευκαιρία να βρεθώ κοντά του στα Τρίκαλα, αφού κομίζαμε ευλαβικά την Κάρα της Αγίας Ελένης της εκ Σινώπης του Πόντου, από τον Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνας άνω Τούμπας όπου διακονούσα, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Τρικάλων. Εκεί, πάντοτε ο Γέροντάς μας, μαζί με τον π. Λάμπρο Κολώνα –νύν Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο αλλά και συνεφημέριό μου στον Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνας στη Θεσσαλονίκη- υποδεχόντουσαν με συγκίνηση και ευλάβεια την Κάρα της Αγίας μας, και πάντοτε μας παρηγορούσε και μας ενδυνάμωνε με το σύντομο και περιεκτικό κήρυγμά του.
Ιδιαίτερη τιμή για εμένα αποτέλεσε η πρότασή του να ενταχθώ ώς κληρικός στην παραδοσιακή και αρχοντική Ιερατική Οικογένεια της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών το έτος 2014. Με πλήρη αφοσίωση στο θέλημα του Γέροντός μας, αποδέχθηκα την τιμητική αυτή πρόταση και με υιϊκή υπακοή συμμετείχα στις Λειτουργικές και Ποιμαντικές ευθύνες που μου ανέθεσε. Σαν μία ευλογημένη μικρή αδελφότητα, κατοικούσαμε στο Επισκοπείο της Ιεράς μας Μητροπόλεως, όπου μαζί με τον π. Αλέξιο Κανίνα –νύν Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς μας Μητροπόλεως- διακονούσαμε με αυταπάρνηση τον Γέροντά μας και συμβάλαμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε να εκπληρώνονται οι προσδοκίες και οι οραματισμοί του για την Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών.
Με αυταπάρνηση και θάρρος, το έτος 2015 με το πέρας της 158ης Συνοδικής Περιόδου, της οποίας υπήρχε Μέλος, παρέδωσε στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και στον σοφό οιακοστρόφο και Πρόεδρό Της, Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ Ιερώνυμο την «μνημειώδη» παραίτησή του από του Μητροπολιτικού Θρόνου της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών. Τονίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ότι η ζωή της Εκκλησίας οικοδομείται και ανανεώνεται μέσα από την διακονία και την αυτοθυσία. Αξιολογώντας την διοικητική και ποιμαντική μου επάρκεια, η ευχή και προσευχή του, μαζί με την τιμία ψήφο των Αγίων Αρχιερέων που συγκροτούν την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, με ανέδειξαν ώς ταπεινό διάκονο και διάδοχο του Γέροντά μας, στην ιστορική Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών.
Ο νέος επίσκοπος, ο κλήρος καί ο λαός, έχοντας τήν ευλογία τής παρουσίας τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Αλεξίου ανάμεσά μας, πορευόμασταν με αποφασιστικότητα και προθυμία στον καθημερινό πολύπλευρο ποιμαντικό αγώνα της Μητροπόλεώς μας.
Αλλά η ανεξερεύνητη βουλή του Θεού, θέλησε στις 7 Δεκεμβρίου το 2020, να καλέσει τον Γέροντά μας κοντά στον Ιερό Θρόνο της ατέρμονης Θεϊκής Δημιουργίας, και να του αποδώσει τον αμαράντινο της δόξης στέφανο, κατατάσσοντάς τον ώς εκλεκτό ουρανοπολίτη της Βασιλείας του. Έκτοτε η πνευματική του παρουσία είναι ιδιαίτερα αισθητή ανάμεσά μας, διότι στην καθημερινότητά μας, απολαμβάνουμε τους καρπούς των έργων του, και αποτελεί παρηγοριά για εμάς η ιερή και πλούσια πνευματική του παρακαταθήκη. Το πολυσχιδές του έργο είναι για εμάς πυξίδα επαναπροσδιορισμού και πρότυπο μίμησης. Η δε ανεξίτηλη μνήμη του στις καρδιές του ευλογημένου τρικαλινού ποιμνίου αποτελούν καύχημα για την τοπική μας Εκκλησία.
Σήμερα εδώ στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου τελούμε οφειλετικώς και με πολλή συγκίνηση το Ετήσιο Ιερό Μνημόσυνο του αειμνήστου Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών Αλεξίου, με την Συμμετοχή εκλεκτών Ιεραρχών και προσφιλών αδελφών.
Της Λατρευτικής μας Σύναξης προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ.κ. Δαμασκηνός. Αποτέλεσε γνήσιο πνευματικό τέκνο του αειμνήστου Γέροντός μας και του συμπαραστεκόταν οικειοθελώς με υιική αγάπη σε όλη του την ζωή. Ιδιαίτερη τιμή για εμάς αποτελεί το γεγονός ότι παρότι σήμερα ο Σεβασμιώτατος άγει τα Σεπτά του Ονομαστήρια, άφησε την Ιερά του Μητρόπολη που τον υπεραγάπα! άφησε τους κληρικούς του! άφησε το ποίμνιό του! και επέλεξε να βρίσκεται στην Ιερά μας Μητρόπολη και να τελέσει το Ιερό Μνημόσυνο του αειμνήστου Γέροντός του. Αυτή η συγκινητική Σας πρωτοβουλία διδάσκει πάρα πολλά σε Ποιμένες και Ποίμνιο!
Σεβασμιώτατε, κάτω από την ζωντανή παρουσία του αειμνήστου Γέροντός μας, με αισθήματα άκρας ευγνωμοσύνης και σεβασμού, εκ μέρους των Σεβασμιωτάτων Αδελφών Αρχιερέων, του κλήρου και του Λαού της Ιεράς μας Μητροπόλεως εύχομαι ο Θεός να Σας χαρίζη έτη πολλά και υγιεινά, ώστε να συνεχίσετε με την ίδια δυναμική να ποιμαίνετε την Ιερά Μητρόπολη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου αλλά και να παρέχετε δια της παρουσίας Σας, τις πολύτιμες γνώσεις Σας στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος!
Εκλεκτός αδελφός και συλλειτουργός σήμερα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Αντώνιος, αποτελεί πνευματικό τέκνο και χειροτονία εις διάκονον, το έτος 1979, του αειμνήστου Γέροντός μας, όταν εκείνος υπηρετούσε ώς Επίσκοπος Διαυλείας πλάι στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ. Σεβασμιώτατε, εκ μέρους του Ιερού Κλήρου και του Λαού της Ιεράς μας Μητροπόλεως, Σας ευχαριστούμε εγκαρδίως για την σημερινή ευλογητή παρουσία Σας ανάμεσά μας! Γνωρίζουμε ότι πάντοτε προσεύχεστε Υπέρ Αναπαύσεως του αειμνήστου Μητροπολίτου Αλεξίου, και για αυτό εύχομαι ο Θεός να Σας χαρίζει στην ποιμαντορία Σας την δύναμη και την σοφία που χάριζε στον αείμνηστο Γέροντά μας.
Από την Αποστολική Μητρόπολη της Πρέβεζας, σήμερα βρίσκεται κοντά μας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ Χρυσόστομος.
Ο Μητροπολίτης της γενέτειρας και ιδιαίτερης πατρίδας μου! Πράος και αποτελεσματικός στην διακονία που του εμπιστεύτηκε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπηρέτησε με υπερβάλλοντα ζήλο την Εκκλησία μας από την Θέση του Γραμματέα των Συνοδικών Δικαστηρίων. Συνδεόταν με δεσμούς υιικής αγάπης και σεβασμού με τον αείμνηστο Γέροντά μας, ο οποίος πάντοτε εκφραζόταν με ενθουσιώδη αισθήματα για τον Μητροπολίτη Πρεβέζης. Προσωπικώς πολλάκις έχω απολαύσει την αγάπη, την εμπιστοσύνη και την περιποίηση του, και είναι ιδιαίτερη ευλογία για εμένα να βρίσκομαι κοντά του στην Πρέβεζα, οσάκις μου το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου. Σεβασμιώτατε, ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχή μας για την αδελφική Σας αγάπη, και την ευλογητή παρουσία σήμερα σε αυτή την σημαντική και συγκινητική ημέρα για την Ιερά μας Μητρόπολή.
Από την αρχοντική πόλη της Λάρισας, την ευλογημένη πόλη του Αγίου Αχιλλίου, βρίσκεται σήμερα κοντά μας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος. Συνδεόταν από ετών πολλών και είχε ιδιαίτερη πνευματική σχέση και επικοινωνία με τον αείμνηστο Γέροντά μας, τον οποίον συχνά επισκεπτόταν για να λάβει την Ευλογία του, αλλά και να αναπτύξουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις για καίρια θέματα που απασχολούν την κοινωνία και την Εκκλησία. Σεβασμιώτατε, είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που Σας έχουμε γνήσιο αδελφό και συμπαραστάτη στην ευλογητή διαποίμανση της ιστορικής Θεσσαλικής γής. Εκ μέσης καρδίας, Σας ευχαριστώ θερμότατα για την σημερινή Σας παρουσία και συμμετοχή στο Ιερό Μνημόσυνο του αειμνήστου προκατόχου μου Τρίκκης και Σταγών κυρού Αλεξίου.
Από την ξακουστή γη της Κεντρικής Μακεδονίας, έχουμε την ιδιαίτερη ευλογία να έχουμε ανάμεσά μας ένα υπέροχο και θαυμαστό Ιεράρχη! Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτων, χαρακτήρας αγάπης και υπομονής βρίσκεται με ιδιαίτερη συγκίνηση αυτές τις ημέρες στην Ιερά μας Μητρόπολη, την οποία κατέστησαν τόσο γνώριμη και οικεία για εκείνον οι άρρηκτοι δεσμοί αγάπης και θαυμασμού που έτρεφε για τον αείμνηστο Γέροντά μας.
Σεβασμιώτατε, γνωρίζετε πολύ καλά την αγωνία και το ενδιαφέρον που έτρεφε ο αείμνηστος Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κυρός Αλέξιος για την προαγωγή Σας. Σήμερα θέλω να γνωρίζετε ότι ο Γέροντάς μας είναι εκείνος που Σας υποδέχεται με την Πνευματική του Παρουσία και πατρική αγάπη στην Μητρόπολη Τρίκκης, και αγάλλεται για την επάξια προαγωγή Σας. Σας ευχαριστώ ολοθύμως για την αδελφική αγκαλιά και αγάπη που μου δείχνετε! Όταν προ ημερών, κατά την διάρκεια της ενθρονίσεώς Σας, έτυχα της αβραμιαίας φιλοξενίας Σας, βεβαιώθηκα μέσα μου ότι απέκτησα έναν γνήσιο αδελφό, ειλικρινή φίλο και αναγκαίο συνοδοιπόρο στη ζωή μου. Έναν άνθρωπο που θα αναπληρώσει το δύσκολο κενό που δημιουργήθηκε στην καθημερινότητά μου μετά την ξαφνική κοίμηση του αειμνήστου προκατόχου Σας και πνευματικού μου πατέρα, Μητροπολίτου Λαγκαδά κυρού Ιωάννου. Επιπλέον Σας ευχαριστούμε για την σημερινή Σας συμμετοχή στην Θεία Λειτουργία και στο Ιερό Μνημόσυνο του αειμνήστου Γέροντός μας.
Αγαπητοί μου αδελφοί, πολλές είναι οι ευεργεσίες τις οποίες οφείλουμε στην χαρισματική σκέψη του αειμνήστου Γέροντος Αλεξίου! Υπήρξε αληθινός πατέρας και προστάτης των κληρικών του. Χειροτόνησε άνω των εκατό κληρικών, οι οποίοι εμπνεόμενοι από την πατρική του μορφή ακολούθησαν την σημαντική και ανεπανάληπτη κλίση της Ιεροσύνης και σήμερα αυτοί οι κληρικοί είναι οι συμπαραστάτες της Μητροπόλεώς μας και των ενοριών μας. Η ησυχαστική του μορφή ενέπνευσε τις αγαθές ψυχές να ακολουθήσουν των ευλογημένο δρόμο των αγγέλων δηλαδή την Μοναχική πολιτεία. Ιδιαίτερα σεβόταν και αγκάλιαζε τους μοναχούς και τις μοναχές της Ιεράς μας Μητροπόλεως, συμβάλλοντας ποικιλοτρόπως στην εύρυθμη Λειτουργία και συντήρηση των Ιερών Μονών. Το άγρυπνο βλέμμα του και η συνεχής προσευχή του ήταν εφόδια πολύτιμα που παρείχαν ασφάλεια και αισιοδοξία στα μοναστήρια μας.
Με ευγενική διάθεση, καλωσόριζε τους εκάστοτε εκλεγμένους πολιτικούς άρχοντες και φορείς, προβάλλοντας πάντοτε την ενότητα Εκκλησίας και τοπικών φορέων για την κοινή συμπόρευση και επίλυση των καθημερινών δυσκολιών των πολιτών. Με πηγαίο θάρρος πρωτοστάτησε στην ίδρυση των πανεπιστημιακών σχολών της πόλης μας, ιδιαίτερα των ΤΕΦΑΑ, ενισχύοντας τα οράματα των νέων της επαρχιακής μας πόλης. Και πλέον τον διαβεβαιώνουμε ότι όλοι οι κόποι του, καρποφόρησαν! Η σχολές της πόλης μας, πλήρως εξοπλισμένες παρέχουν άριστη πανεπιστημιακή γνώση και επιστημονική έρευνα!
Αλλά η μεγάλη του αγάπη και συνεχής του σκέψη ήταν για Εσάς! Εσάς των ευλογημένο λαό της πόλης μας. Σκεφτόταν τα προβλήματά Σας και συμμετείχε έντονα στους πόνους και στα βάσανά Σας μέχρι να επιτύχει να βρεί λύσεις στα προβλήματα που σας ταλαιπωρούσαν! Ο Τρίκκης και Σταγών Αλέξιος ήταν ελεήμων! Ήταν φιλάνθρωπος! Ήταν όντως Άνθρωπος του Θεού.
Τέλος, αγαπητοί μου αδελφοί, να οραματιστούμε την ζωή της Εκκλησίας και να προσδιορίσουμε την ατομική μας ζωή, με το βλέμμα στραμμένο στις αρετές του αειμνήστου και εμβληματικού Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών κυρού Αλεξίου.
Αλεξίου τού Σεβασμιωτάτου και θεοπροβλήτου Μητροπολίτου, τής Αγιωτάτης Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών, ημών δε πατρός και ποιμενάρχου, αιωνία η μνήμη».
Εν συνεχεία τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνού, Γλυφάδος, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Αντώνιος, Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος, Λαρίσης και Τύρναβου κ. Ιερωνύμου, Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτων και Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης κ. Χρυσοστόμου.για την συμπλήρωση έτους από της κοιμήσεως του μακαριστού Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών κυρού Αλεξίου.
Προ της απολύσεως του Ιερού Μνημοσύνου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, στην θεολογικώς εμπεριστατωμένη και συγκινησιακώς φορτισμένη γλαφυρά ομιλία ανέφερε τα εξής:
«Εἰς τήν μακράν ἁλυσίδα τῶν Ἀρχιερέων τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, εἰς τούς ὁποίους ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία ἀνέθεσε τήν ἐπισκοπικήν εὐθύνην, ὡς «ζυγόν χρηστόν καί φορτίον ἐλαφρόν», κατά τήν φωνήν τοῦ Κυρίου (πρβλ. Ματθ. ια´, 30), συγκαταριθμοῦνται προσωπικότητες, αἱ ὁποῖαι, αἴρουσαι μετά χαρᾶς καί βαθείας συναισθήσεως τόν σταυρόν τοῦ χρέους, παρέδιδον αὐτόν ἀλληλοδιαδόχως μέ μαρτυρικήν αὐτεπίγνωσιν, συμφώνως καί πρός τάς ἐπιταγάς τῆς καθ᾽ ἕκαστα ἱστορικῆς στιγμῆς. Οὕτως, ἔχομεν Ἁγίους Ἱεράρχας, οἱ ὁποῖοι, ἀναλόγως τοῦ χαρίσματός των καί τῶν ἀναγκῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, ἠνάλωσαν ἑαυτούς εἰς τήν διακονίαν τῆς σωτηρίας τοῦ ποιμνίου των ποικιλοτρόπως καί ἐν παντί, παραμένοντες ἀμετακίνητοι καί ἑδραῖοι εἰς τήν πίστιν καί στερροί εἰς τήν ὁμολογίαν, μέχρι καί αὐτοῦ τούτου τοῦ δι᾽ αἵματος μαρτυρίου, καί τῶν ὁποίων ἡ μνήμη ἀναζωπυρώνει εἰς τήν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας τήν διαρκῆ παρουσίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐνδυναμώνει τό Ὀρθόδοξον φρόνημα ὅλων μας.
Μιᾶς τοιαύτης ἐξεχούσης μορφῆς, δηλαδή τοῦ Τρίκκης καί Σταγῶν Ἀλεξίου, ἡ ἐκκλησιαστική μνήμη, μέ ἀφορμήν τήν συμπλήρωσιν ἔτους ἀπό τῆς ὁσιακῆς ἐπισφραγίσεως τῆς ἁγίας ἀρχιερατικῆς βιοτῆς Του, ἐπαναβεβαιώνει καί σήμερον εἰς ὅλους ἡμᾶς ὅτι «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ´, 8) καί ἐμφανίζει εἰς τόν κόσμον τήν ἀξίαν τήν ὁποίαν ἔχει διά τήν ἁγίαν καί ἀμώμητον πίστιν τῶν Ὀρθοδόξων, ἡ συνέπεια, τό χρέος καί ἡ σταθερά προσήλωσις ὅλων, καί πρωτίστως τῶν ποιμένων τῆς λογικῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, εἰς τήν σωστικήν ἀλήθειαν τοῦ Σταυροῦ καί εἰς τήν βεβαιότητα τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτήν τήν εὐλογημένην Σταυροαναστάσιμον διάστασιν τῆς εἰς Χριστόν πίστεως, ἀδελφοί ἀγαπητοί, ἔζησε ὁ μεταστάς ποιμενάρχης τῆς θεοσώστου ταύτης ἐπαρχίας διακονήσας τό πιστευθέν εἰς αὐτόν ποίμνιον ἀπό τοῦ ἔτους 1981, οὐ μήν ἀλλά καί καθ’ ὅλην τήν ἱερατικήν καί ἀρχιερατικήν του πορείαν ἀπό τοῦ ἔτους 1954, μέ ὑπομονήν καί ἐγκαρτέρησιν, μέ κόπον καί θυσίας, μέ ἐλπίδα καί ἀναμονήν, μακράν ἀποκλεισμῶν, ἀκροτήτων, ἐφημέρων στόχων καί ἐγκοσμίου θεωρήσεως τῶν γεγονότων καί τῆς πορείας τῆς ἱστορίας.
Περί τῆς ζωῆς καί τοῦ ἔργου τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Ἀλεξίου εἴχομεν τήν τιμήν κατ’ ἀνάθεσιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου αὐτῆς, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου νά ὁμιλήσωμεν ἐκτενῶς πρό ἔτους κατά τήν ἐξόδιον αὐτοῦ ἀκολουθίαν. Τοῦτο ὀφείλομεν ὅμως νά καταθέσωμεν καί αὖθις σήμερον ὅτι ὁ ἀποιχόμενος Ἄρχιερεύς κατά τόν μακρύν δόλιχον τῆς προσκαίρου ζωῆς του ἐπορεύθη ἰσχύων ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι αὐτόν Χριστῷ, διά νά κερδίσῃ καί τούς ἐγγύς καί τούς μακράν τῆς πίστεως. Οὐδέποτε ἀπέστη τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου καί τρόπου. Μακροθυμῶν καί ἀναμένων ἐκήρυξε τήν ἐπιείκειαν, τήν ἀνοχήν, τόν σεβασμόν εἰς τό πρόσωπον τοῦ ἑτέρου. Ἔβλεπε τούς πάντας ὡς ἀδελφούς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Ἐδίδαξε τήν συνύπαρξιν καί παραβλέπων τήν ἀδικίαν προσέβλεπεν εἰς τήν ἐπιστροφήν τῶν πεπλανημένων καί εἰς τήν μετάνοιαν τῶν ἀπολωλότων.
Οὐδέποτε ἐπρόδωσεν τήν εἰς Χριστόν πίστιν του διά κάποιαν σκοπιμότητα, διεφύλάξε τό «ἰῶτα» καί τήν «κεραίαν» εἰς τά οὐσιώδη (πρβλ. Ματθ. ε´, 18), ἄσπιλον καί ἀμώμητον τήν παρακαταθήκην τῶν Πατέρων, προασπιζόμενος τάς τιμίας παραδόσεις καί ἀρχάς της. Οὐδέποτε ἐγκατέλειψε τόν καλόν ἀγῶνα. Αὐτῶν τῶν σωτηριολογικῶν καί ἐσχατολογικῶν προοπτικῶν τάς ὁροθεσίας ὑπηρέτησε ὁ μνημονευόμενος σήμερον Ἱεράρχης, ὁ ὁποῖος, ὅπως οἱ ἅγιοι καί οἱ μάρτυρες, εἶναι διά τήν Ἐκκλησίαν ἀφορμή ἐγκαυχήσεως καί πρός Θεόν εὐχαριστίας. Εἴη ἡ μνήμη τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Τρίκκης καί Σταγῶν κυροῦ Ἀλεξίου ἀμετάθετος ὁδοδείκτης δι᾽ ὅλους ἡμᾶς τούς νεωτέρους, φωτίζουσα τούς λογισμούς καί ἐνδυναμοῦσα ἡμᾶς «ποιεῖν τά φωταυγῆ καί καθαρά, Θεοῦ θελήματα». Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!».
Ακολούθησε αρχιερατικό τρισάγιο επί του τάφου όπου αναπαύεται από της 8ης Δεκεμβρίου 2020 ο μακαριστός ιεράρχης στον αύλειο χώρο του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού Αγίου Βησσαρίωνος Τρικάλων.
