Μουσική εκδήλωση με αφορμή την αυγουστιάτικη πανσέληνο και αφιερωμένη στην Έλλη Διβάνη θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 19 Αυγούστου 2024 στις 21:00, στο Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο (Φρούριο) των Τρικάλων, με ελεύθερη είσοδο. Η εκδήλωση υλοποιείται με την υποστήριξη της συμπολίτισσας Σοφίας Διβάνη και οργανώνεται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Υπουργείου Πολιτισμού για την πανσέληνο, από το «Μουσείο Τσιτσάνη», σε συνεργασία με την Εφορία Αρχαιοτήτων Τρικάλων, τον Δήμο Τρικκαίων και τον Σύλλογο Τρικαλινών Ζωγράφων.
Καλεσμένοι καλλιτέχνες είναι η Φιόρη – Αναστασία Μεταλληνού, αστροφυσικός στο Εθνικό Αστεροσκοπείο και υψίφωνος, και ο Χρήστος Παπαχρήστος , οι οποίοι με τη συνοδεία της ορχήστρας και σε ενορχηστρώσεις του Σάκη Κοντονικόλα, θα παρουσιάσουν στο κοινό ένα δίωρο πρόγραμμα με τραγούδια για το αυγουστιάτικο φεγγάρι. Τραγούδια του έρωτα, του πόθου, της προσμονής, τραγούδια των σπουδαιότερων Ελλήνων δημιουργών ( Χατζηδάκι, Ξαρχάκου, Μούτση, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη κ.α.). Ανάμεσα στα τραγούδια θα απαγγέλλονται στίχοι των Σεφέρη, Νερούδα, Γκάτσου, Μπωτλαίρ, Ρίτσου, Λόρκα κ.α.,
Πρόκειται για μια συνομιλία ανάμεσα στη μουσική, την ποίηση και την αστρονομία, με τη συμμετοχή εξαιρετικών καλλιτεχνών. Γιατί όπως έχει πει και ο Μάνος Χατζιδάκις: «…Με το τραγούδι μίλησαν οι άνθρωποι στα πουλιά και αυτά με τη σειρά τους στους ανθρώπους. Και μ’ ένα τραγούδι τελικά θα πούμε καλημέρα ένα πρωί σε άλλους πλανήτες.»
Για την Έλλη
Ελληφέγγαρη
Δες με, γίνομαι τριάντα έξι χρόνων. Εδώ κοίτα, ψηλά, φεγγοβολάω!
Απόψε η βασίλισσα η σελήνη μου έδωσε για μια βραδιά το σκήπτρο της και μ’ άφησε να κάνω εγώ τη βόλτα της στο στερέωμα, κι εγώ για αντίδωρο τη ζωγράφισα σε όλες τις φάσεις της και τη στόλισα με τα πιο όμορφα κοσμήματα που έκανα ποτέ μου.
Βγήκα πανώρια και θα φωτίσω τα έρημα στενά, να ’βρει το παλληκάρι τον δρόμο για την πόρτα της καλής του, θα τους κοιτάζω από ψηλά, ευτυχισμένη κι εγώ με τη δικιά τους ευτυχία.
Θα μεθύσω απόψε, το δικαιούμαι, θα γίνω ασημένιο τάλιρο, θα παίξω κρυφτό ανάμεσα στους βράχους στα Μετέωρα, θα πέσω γελώντας μες στα νερά του Ληθαίου, θα στηθώ στην κορυφή του ρολογιού στο Φρούριο και θα το κάνω να φαίνεται σαν φάρος μες στον κάμπο, κι ύστερα ζαλισμένη θα κυλιστώ στο ντιβάνι, στα δροσερά σεντόνια ν’ αποκοιμηθώ.
Δες, γίνομαι τριάντα έξι χρόνων.
Μ’ ακούς; Ξύπνα! Είναι ωραία απόψε. Θα κάνω κύκλους πάνω από κήπους και από αυλές. Θα σταματήσω μπροστά σε πόρτες και ανοιχτά παράθυρα να δώσω χαιρετίσματα σ’ αυτούς που αγαπιούνται. Να μ’ αγαπάς θέλω κι εσύ, κι εγώ στ’ ορκίζομαι θα το νιώθω.
Κοίταξέ με! Σε παρακαλώ! Κάθε που με κοιτάς εγώ ανασταίνομαι.
Νίκος Μάντζιος
Αύγουστος 2024