Στο Περτούλι, εκεί που το καλοκαίρι του 1943 ιδρύθηκε το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ και όπου έχει στηθεί από την ΚΕ του ΚΚΕ, από το 2008, μνημείο που εικονίζει τη φιγούρα του αντάρτη του ΕΛΑΣ δίπλα στο σφυροδρέπανο, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή η εκδήλωση της Τομεακής Επιτροπής Τρικάλων του ΚΚΕ για τα 80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΛΑΣ.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Σωτήρης Σωτηρόπουλος, Γραμματέας της ΤΕ Τρικάλων και μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ. Αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο γεγονός ότι το μνημείο που βρίσκεται εκεί έχει δεχτεί τρεις φορές βανδαλισμό από φασιστοειδή, ωστόσο αποκαταστάθηκε άμεσα με τη συμβολή των μελών και φίλων του ΚΚΕ και την υποστήριξη των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, καθώς και των φορέων της Τοπικής Διοίκησης.
Ακολούθησε αφιέρωμα στα 80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΛΑΣ. Με τραγούδια όπως ο ύμνος του ΕΛΑΣ, τοπικοί καλλιτέχνες συγκίνησαν τους παρευρισκόμενους, δημιουργώντας ένα κλίμα ανάτασης.
Την κεντρική ομιλία έκανε η Μαρία Γαβαλά, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ.
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο της ΚΕ, ενώ στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε δημοτικό γλέντι.
Στην ομιλία της η Μ. Γαβαλά επεσήμανε μεταξύ άλλων: «Η ΕΑΜική Αντίσταση αποτελεί πηγή έμπνευσης, περικλείει αδιάσειστες αποδείξεις ότι όταν ένας λαός θέλει, μπορεί να τα βάλει και με έναν υπέρτερο εχθρό, εξωτερικό και εσωτερικό. Οτι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Η πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών και η δράση του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ αποδεικνύουν ότι ακόμα και ο πιο δυσμενής συσχετισμός δυνάμεων μπορεί να ανατραπεί από την οργανωμένη μαζική δράση του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Οι μερικές δεκάδες κομμουνιστές που πρωτοστάτησαν στην ανασυγκρότηση του ΚΚΕ και στη συγκρότηση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, σε καιρούς που η αστική προπαγάνδα μιλούσε για τις ανίκητες στρατιές του Χίτλερ και καλούσε σε υποταγή, κατόρθωσαν με τη δύναμη της εργατικής – λαϊκής υποστήριξης να δημιουργήσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα από τα μεγαλύτερα ένοπλα αντιστασιακά κινήματα της Ευρώπης».
Απαντώντας δε στο ερώτημα «πώς έφτασε ο λαός μας να “πάρει μόνος του τη λευτεριά”», τόνισε: «Η ιστορική ακολουθία δεν είναι γραμμική, αυτό που σε κάθε φάση κυοφορείται συχνά κρύβεται, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό άμεσα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν κυοφορείται. Η ιστορική κίνηση της ταξικής πάλης δείχνει ότι χρειάζεται μια όξυνση, μια καμπή, μια στροφή στην ιστορική πορεία και τότε το Κόμμα της εργατικής τάξης και εκφραστής όλων των εκμεταλλευόμενων πρέπει να είναι έτοιμο, προετοιμασμένο έγκαιρα από τα πριν».
Αναφερόμενη στην ιστορική πείρα, στη δράση του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, στην πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ αλλά και στην αδυναμία του να διαμορφώσει στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας, η Μ. Γαβαλά υπογράμμισε τη στάση που πρέπει να ακολουθήσει ο λαός στις συνθήκες ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου:«Ο εργαζόμενος λαός πρέπει να είναι προετοιμασμένος μέσα και από τον καθημερινό αγώνα, μέσα από την πολιτική του πείρα, να μη χύσει το αίμα του στο πλευρό ενός ιμπεριαλιστή στην προσπάθειά του να νικήσει τον ανταγωνιστή του ιμπεριαλιστή για τη διανομή των αγορών, των σφαιρών επιρροής.
Γι’ αυτό δεν τασσόμαστε με το μέρος κανενός στρατοπέδου καπιταλιστών στον πόλεμο, συγκρουόμαστε με τις αστικές τάξεις και είμαστε με την πάλη των λαών με κατεύθυνση την απεμπλοκή των χωρών μας από τον πόλεμο, αλλά και για την ενίσχυση της πάλης στην κατεύθυνση της εξάλειψης των αιτιών του πολέμου, για την ανατροπή του συστήματος που τον γεννά, του καπιταλισμού.
Κανένας λαός δεν μπορεί να εμπιστευτεί την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας του στα αστικά κόμματα και στην τάξη τους, είτε αυτή δρα μέσω της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας είτε μέσω του παραμερισμού και της προσωρινής αναίρεσης του αστικού κοινοβουλίου.
Η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός πρέπει να είναι έτοιμος να χτίσει το δικό του μέτωπο για να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα, αλλά και να βγει από τον πόλεμο εκείνος νικητής και όχι η αστική τάξη της χώρας του. Να πετύχει διπλή απελευθέρωση από την ξενική ιμπεριαλιστική κατοχή και την εγχώρια αστική πολιτική εξουσία, από το καπιταλιστικό σύστημα, που είναι αξεχώριστο με τον πόλεμο.
Ο μαζικός λαϊκός ηρωισμός και η λαϊκή πρωτοβουλία δεν καλλιεργούνται, ούτε βγαίνουν μαζικά στην επιφάνεια, αν δεν υπάρχει κομμουνιστική πρωτοπορία, ικανή να πάρει την αρχική πρωτοβουλία και στη συνέχεια να εμπνεύσει, να δώσει νόημα στον αγώνα και βαθύτερο σκοπό».
