“Την άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις” μας είπε ο Οδ. Ελύτης.
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά που έχουμε, εμείς που “Μένουμε Φαρκαδόνα”, με τους άλλους… τους κατ’ επάγγελμα αυτοδιοικητικούς και ταυτόχρονα “εραστές” του δημαρχιακού θώκου.
Δεν ζητάμε ούτε “την Άρτα ούτε τα Γιάννενα”…
Απλά και ουσιώδη πράγματα ζητάμε, που στους περισσότερους δήμους της επικρατείας είναι αυτονόητα…
25 χρόνια μετά τον Καποδίστρια και δεν κατάφερε κανένας από τους 5 δημάρχους που θητευσαν, να νοικοκυρεψει τον δυστοπικο Δήμο μας. Δεν κατάφερε κανείς τους να βάλει, οργανωτικά, μια σειρά.
Να φτιάξει, ας πούμε, έναν έρμο κανονισμό λειτουργίας στην υπηρεσία καθαριότητας και πρασίνου. Θα μου πείτε, μήπως υπάρχει υπηρεσία ή υπήρξε ποτέ υπηρεσία καθαριότητας, πρασίνου και ηλεκτροφωτισμου με κανονικό προϊστάμενο για να έχει και κανονισμό;
Μήπως υπήρξε ποτέ τμήμα με υπεύθυνο πρόσωπο που να ασχολείται με τα θέματα πρόνοιας των δημοτών;;;
Μήπως υπήρξε ποτέ αρμόδιο τμήμα που να ασχολείται με τις προμήθειες;;;
Μήπως υπήρξε υπεύθυνη υπηρεσία στο Δήμο που να ασχολείται με τις δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις (όσες υπάρχουν… ) και να έχει ορίσει κανονισμό λειτουργίας τους;;;
25 χρόνια μετά και ακόμα να υπάρξει αρμόδιο γραφείο που να συντονίζει, μέσω κανονισμών λειτουργίας τους παιδικούς σταθμούς, τα ΚΑΠΗ (αυτά φρόντισαν να τα κλείσουν), το πρόγραμμα “Βοήθεια στο σπίτι” (ευτυχώς πέρασε στο Δήμο) ή κανονισμό λειτουργίας των σχολικών μονάδων…
Απεναντίας βλέπουμε ξανά και ξανά ίδιες καταστάσεις. Υποψηφιότητες που η κάθε μία έχει τον δικό της λόγο που εμφανίζεται.
Η μια, καθαρά συγκυριακή όπως προέκυψε από τις τελευταίες εκλογές, προσπαθεί να παγιωθεί ως ανεξάρτητος πολιτικός χώρος, επιθυμώντας να κρατήσει ξανά τα γκέμια του δήμου. Η έκδηλη αγωνία της να παραμείνει στην εξουσία, την οδηγεί σε ύπουλες μεθοδεύσεις και βρώμικα παιχνίδια. Ήδη έχει αρχίσει να προσεγγίζει δημότες βάζοντάς τους στη λογική του “σου δίνω τώρα για να σε έχω στη συνέχεια”… Και φυσικά (είναι νωρίς ακόμη) υπάρχει και η άλλη μέθοδος του ” πες εσύ το ναι και εμείς εδώ είμαστε… με το αζημίωτο πάντα)…
Η άλλη ζητάει αγωνιωδώς να επιβληθεί, γιατί θεωρεί υποχρέωσή της να εμπλακεί στο τοπικά δρώμενα, με απώτερο στόχο να εμφανίσει δυνατό κομματικό προφίλ και να καρπωθεί κομματικά οφέλη.
Εκείνο που κυρίως ενδιαφέρει είναι να καταγραφεί ένας ακόμη “γαλάζιος” Δήμος στο νόμο Τρικάλων. Λίγο ενδιαφέρουν οι χρονιζουσες παθογένειες και αν θα ξεφύγουμε από αυτές. Φάνηκε εξάλλου από την μέχρι τώρα παρουσία στην θέση της μείζονος αντιπολίτευσης…
Πάντα υπάρχει και μια υποψηφιότητα η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο στην εκλογική αναμέτρηση, ενώ η παρουσία της ίσως αποβεί ρυθμιστικός παράγοντας, ειδικά την 2η Κυριακή.
Σε όλους αυτούς τους επικίνδυνα φιλόδοξους επανεμφανιζομενους ξανά και ξανά υποψήφιους και εκλεγμένους αιρετούς, σε όλους αυτούς τους αριβιστες, τους ραδιουργους και τους “ξέρεις ποιος είμαι εγώ… “, σε όλους αυτούς τους κομματικά εξαρτωμενους και κατευθυνομενους, σε όλους αυτούς τους “ρολιστες” της αυτοδιοίκησης, απαντάμε με θάρρος και με θράσος:
“Είμαστε και εμείς εδώ, εμείς που” “Μένουμε Φαρκαδόνα” και αποφασίσαμε να δώσουμε τον δικό μας αγώνα απέναντι σε όλους σας. Έναν αγώνα όχι για να πάρουμε το Δήμο (μόνο και μόνο για να τον πάρουμε), αλλά για να τον αλλάξουμε και να τον κάνουμε να λειτουργήσει και να υπηρετήσει τους δημότες του.
Για να ξέρει ο δημότης που να απευθυνθεί, για να ξέρει ότι θα λειτουργήσει η καθαριότητα, το πράσινο, ο ηλεκτροφωτισμος, η πρόνοια, ο πολιτισμός, η τρίτη ηλικία, τα σχολεία, τα γήπεδα, ο αθλητισμός… δηλαδή η καθημερινότητά του”.
Και στον ειρωνικό τους σχολιασμό απαντάμε απλά πως: “Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!!! “
Ηλίας Καραμάνος