Βλέποντας τη συνεχιζόμενη οικονομική πτώση που επικρατεί στην κωμόπολη του Παλαμά τα τελευταία χρόνια, την περασμένη εβδομάδα συναντήθηκα με το σύνολο των επαγγελματιών γύρω από την κεντρική πλατεία του Παλαμά.
Καταγράφοντας τα προβλήματά τους και τις ανησυχίες τους είδα ότι οι διαπιστώσεις τους για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης ήταν άκρως απογοητευτικές. Όλοι οι επαγγελματίες αναφερθήκαν στη μεγάλη μείωση του τζίρου τους, στην έλλειψη εμπορικής κίνησης, στη μηδενική επισκεψιμότητα που υπάρχει σήμερα σε σχέση με πριν, και αναφερθήκαν με έμφαση σε έναν αποκρουστικό και μη λειτουργικό περιβάλλοντα χώρο και σε ένα σωρό προβλήματα που τους οδηγούν σε οικονομικό αδιέξοδο. Είναι περισσότερο από εμφανές ότι οι επιχειρηματίες γύρω από την κεντρική πλατεία έχουν φτάσει πια στα όριά τους. Προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανές τις επιχειρήσεις τους (οι οποίες απασχολούν αρκετούς εργαζόμενους) ανάμεσα σε μπάζα, σκουπίδια, παρατημένα οικοδομικά υλικά και μισοτελειωμένες παρεμβάσεις. Λογικό μπορεί να σκεφτεί κανείς όταν εκτελείται ένα δημόσιο έργο όπως η ανακατασκευή μιας πλατείας, αλλά εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα. Ποιο είναι τελικά αυτό το έργο; Γιατί δεν φρόντισε η δημοτική αρχή (π.χ. κάνοντας μια δημόσια παρουσίαση, ή μια αναλυτική συνέντευξη τύπου) να εξηγήσει επαρκώς:
ποιος τη χρηματοδοτεί
ποιος την κατασκευάζει
ποιο είναι το τελικό ποσό
ποιος είναι ο χρόνος αποπεράτωσης
Και όπως γίνεται παντού, ποια θα είναι η τελική της μορφή.
Γιατί όλα αυτά τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα και αντί για ξεκάθαρες απαντήσεις ακούμε μόνο μισόλογα και απροσδιόριστες δικαιολογίες; Είναι να αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν η κεντρική πλατεία του Παλαμά να παραμένει σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση σχεδόν δύο χρόνια χωρίς κανείς να γνωρίζει πότε και πώς επιτέλους θα παραδοθεί στους κατοίκους της.
Ποιος επιτρέπει να είναι – κατά γενική ομολογία όλων – τόσο κακόγουστες τόσο παρωχημένες και χωρίς καμία αισθητική οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις στα παρτέρια των δέντρων, στο φωτισμό και στα περιμετρικά κράσπεδα;
Ποιος επιτρέπει στα ελάχιστα πλέον παιδάκια που τολμούν να βγουν στην πλατεία, να παίζουν ανάμεσα σε σίδερα που προεξέχουν και απροσδιόριστες καλωδιώσεις, παρατημένα οικοδομικά υλικά και μπάζα;
Και δεν μπορώ να μην αναφέρω το βασικό ερώτημα που μου έθεσαν οι επαγγελματίες της πλατείας, ποιος έχει το δικαίωμα να αποκόπτει και να στερεί από την κοινωνία του Παλαμά για ένα τόσο μεγάλο και αδικαιολόγητο διάστημα τον βασικό της χώρο αναφοράς και συνάντησης;
Και για του λόγου το αληθές μια βόλτα ένα σαββατοκύριακο στην Καρδίτσα ή στη Λάρισα ακόμη και στα Τρίκαλα αρκεί για να διαπιστώσει κανείς πόσοι Παλαμιώτες έχουν σταματήσει πλέον να επιλέγουν τον Παλαμά για τις εξόδους τους.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν ότι πουθενά στον κόσμο μια κεντρική πλατεία χωρίς δομικές κατασκευαστικές αλλαγές και που βασικά αλλάζει πλακάκια και φωτισμό με κάποιες μικροπαρεμβάσεις, δεν «κλείνει» για τους κατοίκους της για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς καμία εξήγηση από τους υπευθύνους.
Νίκος Ράπτης
Υποψήφιος Δήμαρχος Παλαμά
