Οι σημερινές δημεραισιες φέρνουν αναμνήσεις και σκέψεις…
Και αν κάνει κάποιος μια αναδρομή στο αυτοδιοικητικό παρελθόν του Δήμου μας από τον Καποδίστρια μέχρι και τον Καλλικράτη ανακαλύπτει επαναλαμβανόμενα πράγματα.
Για παράδειγμα εκτός από την «πρώτη» του Καποδίστρια το 1998 και την «τελευταία» του “Καλλικράτη” το 2014, όπου επικράτησαν «Παλιοί Δήμαρχοι», στις άλλες εκλογικές αναμετρήσεις το 2002, το 2006, το 2010 και το 2019 επικράτησαν «Νέοι Δήμαρχοι»….αλλά με τους σχεδόν συνεργάτες…
Οι επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές όμως θα είναι εντελώς διαφορετικές από όλες τις προηγούμενες. Βρισκόμαστε, υποτίθεται, σε «μεταμνημονιακή» εποχή, έχουμε μια «κιναλοδεξιά» κυβέρνηση με “ακροδεξιό γαρνίρισμα”, ένα νέο εκλογικό νόμο εντελώς διαφορετικό από τον Κλεισθένη, ο οποίος πνίγει την πολύ δημοκρατία που έφερε ο Κλεισθενης μέσω της απλής αναλογικής και από ότι φάνηκε δεν την αντέχει το σύστημα…
Να μην μας διαφεύγει η πιθανότητα διενέργειας δύο εκλογικών αναμετρήσεων και, ίσως, η πιθανότητα κάποιας συγκυβέρνησης… και το βασικότερο όλων ό,τι θα βγαίνουμε από μια ολεθρια πανδημικη κρίση…
Μη σταθούμε στα αποδεκτά από όλους μας προβλήματα όπως οικονομική εξαθλίωση, κρίση θεσμών και αξιών, πολιτισμική κρίση, κατάργηση με συνοπτικές διαδικασίες των υποχρεώσεων του κράτους προς τον πολίτη, εκφασισμό της κοινωνίας, στυγνή επικράτηση του καπιταλισμού κ.α. …
Ο περιβόητος «Καλλικράτης», όπως αρκετοί είχαν προβλέψει (ακόμη και οι δημιουργοί του) αποδείχτηκε, όχι απλά κενό γράμμα, αλλά καταστροφικός για τους Δήμους της χώρας λόγω της δραματικής υποχρηματοδότησης (με περικοπές σε ύψος 50%-60% περίπου). Και εκτός της υποχρηματοδότησης φορτώθηκαν οι Δήμοι και αρκετές κρατικές αρμοδιότητες, στις οποίες αδυνατούν να ανταποκριθούν.
Εκτός των παραπάνω ο Δήμος μας θα βγαίνει και από μια “σκοτεινή και ομιχλώδη” τετραετία, που μόνο σκιές αφήνει…
Η εικόνα της εγκατάλειψης, η αίσθηση της απογοήτευσης, οι τύψεις της κακής και λάθος επιλογής μας, αλλά και οι σκιές των προκλητικων αναθέσεων από τον υπέραντιδήμαρχο με την κάλυψη του δημάρχου και οι ιδιότυπες σχέσεις τους με ορισμένους υπαλλήλους τους είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης…
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και με τέτοιο «στάτους…» θα διεξαχθούν οι αυτοδιοικητικές εκλογές και στο Δήμο μας. Μπορεί, βέβαια, να μην είναι τόσο έντονη η πίεση ή να μην ζει τους ρυθμούς και το δράμα μιας μεγαλούπολης ή ενός αστικού κέντρου, αλλά τα σημάδια της οικονομικής κατάρρευσης και του μαρασμού είναι και σε εμάς εμφανή.
Επανέρχομαι στην αρχή της ανάρτησής μου και λέω πως:
«Όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις από το 1988 μέχρι και το 2019 είχαν ως κεντρικό τους σύνθημα να φύγει το παλιό και να έρθει το καινούργιο».
Δηλαδή ο δημότης σε κάθε εκλογική αναμέτρηση είχε να αντιμετωπίσει το ίδιο δίλλημα. Δίλλημα που από ότι φαίνεται… θα υπάρξει για μια ακόμη φορά. Και το λέω αυτό γιατί στο προσκήνιο φαίνεται να αναδύονται ξανά τα ίδια πρόσωπα. Πρόσωπα που τα βλέπουμε να πρωταγωνιστούν «αυτοδιοικητικά» την τελευταία 30ετία, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Φαίνεται πάλι επανάληψη “γνωστού σκηνικού” με τα ίδια πρόσωπα πλαισιωμένα με μερικά καινούργια αλλά δικά τους παιδιά μεγαλωμένα μέσα στις δικές τους αυτοδιοικητικές σχολές… μη ξεφύγουν από την γραμμή τους…
Απλά σκέφτομαι και αναρωτιέμαι ποια να είναι άραγε τα χαρακτηριστικά του «παλιού» και ποια του «νέου». Είναι θέμα ηλικιακό, μορφωτικό, εμφάνισης, ή έχει να κάνει με τον χρόνο ενασχόλησης;
Προφανώς και δεν μπορεί να είναι τίποτα απ’ όλα αυτά, αφού η αυτοδιοίκηση είναι κατ’ εξοχήν πολιτικός θεσμός.
Προσέξτε όμως… Είναι πολιτικός και όχι κομματικός θεσμός… αφού έτσι τον θέλουν μερικοί από τους εμπλεκομενους, είτε φιλοκυβερνητικους είτε όχι…
Η αυτοδιοίκηση είναι κομμάτι της πολιτικής και είναι υπεύθυνη για την πορεία μιας κοινωνίας και άρα για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων της.
Και φυσικά δεν μπορούμε να κρίνουμε όπως στα… καλλιστεία, αλλά με βάση τις θέσεις, τον σχεδιασμό, την αποτελεσματικότητα και γενικότερα τους ανθρώπους ως φορείς πολιτικής σκέψης, ιδεών και αξιών.
Υποτίθεται… γιατί η τελευταία εκλογική αναμέτρηση είχε αλλά κριτήρια, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στο σημερινό αδιέξοδο…
Όμως ο υποψήφιος που θέλει να εκφράζει, να εκπροσωπεί και να πρεσβεύει το νέο – και όχι απλά να αυτοαποκαλείται έτσι – οφείλει όχι απλά να μην αναπαράγει και να αντιστέκεται στην υπάρχουσα κατάσταση, αλλά να είναι σε θέση να παράγει πολιτική και να έχει να προτείνει νέες αρχές, απόψεις και καινοτόμες θέσεις, ώστε να μπορεί να ερεθίσει και να ενεργοποιήσει τη διάθεση συμμετοχής και τη θέληση για προσφορά του δημότη.
Οφείλει να βγάλει τον δημότη από την περιθωριοποίηση στην οποία το κατεστημένο σύστημα έχει επιβάλλει….
Οφείλει να σπάσει το απόστημα της ομερτα κατάστασης που έχουν επιβάλλει οι “γνωστοί” στην τοπική κοινωνία…
Οφείλει να θέσει τον δημότη απέναντι στις ευθύνες των επιλογών του και να τους βάλλει απέναντι στα συμφέροντα που “εκμεταλλευονται” το δήμο όλα αυτά τα χρόνια…
Ηλίας Καραμάνος