Δηλώνεις «παρών» όταν είσαι εξαφανισμένος… και ανασφαλής…

Δηλώνεις “παρών” όταν είσαι εξαφανισμένος…και ανασφαλής…. Όταν, έτσι και αλλιώς είσαι παρών και σε χαρακτηρίζει σιγουριά και αυτοπεποίθηση, δεν υπάρχει καμία ανάγκη δήλωσης παρουσίας….
Στο δια ταύτα τώρα….
Αν δεν “απεξαρτηθούν” οι δημοτικές παρατάξεις και οι οποιαδήποτε τοπικοί σχηματισμοί από τα πολιτικά κόμματα και τα βουλευτικά γραφεία και αν δεν απο- επαγγελματοποιηθουν από τους κομματικούς μηχανισμούς, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι….
Αν δεν απομακρυνθούν οι διαχρονικοι επαγγελματίες δημοτικοί σύμβουλοι, αν δεν μπουν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα οι “στρατηγοί” και αν δεν μπουν στο περιθώριο οι “καιροσκόποι” ψευτοπαράγοντες της τοπικής πολιτικής σκηνής, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι….
Αν δεν εκλείψουν οι παρατρεχάμενοι και οι “σιτιζόμενοι” των κομμάτων εξουσίας που τρέχουν να φωτογραφηθουν και μετά να καμαρώνουν δίπλα σε δημόσια πρόσωπα και πολιτικούς,
επιδιώκοντας να πάρουν λίγη λάμψη και αναγνωρισιμότητα προβάλλοντας δημόσια τις φωτογραφίες, για να πείσουν τους αφελείς για τις “άκρες” και τις υψηλές γνωριμίες τους και για να τους βεβαιώσουν για το: “ξέρεις ποιός είμαι εγώ, ρε;;;”, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι….
Αν δεν σταματήσουν να στήνουν δημοτικές ομάδες στηριζόμενοι στην λογική του “δούναι και λαβείν” κάνοντας μεταγραφές από άλλες δημοτικές ομάδες ή πολιτικούς χώρους ταζοντας προκαταβολικά εμμισθες θέσεις, “καρέκλες” και οφιτσια ή αν δεν σταματήσουν την απελπιδα προσπάθεια να στριμωξουν στο “καλάθι” τους όσα περισσότερα “γαλάζια, ροζ, πράσινα” αυγά και να το “παίζουν” ταυτόχρονα και ανεξάρτητοι, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι….
Αν δεν στηρίξει η κοινωνία και ο απλός λαός πολιτικές “μαζικής αυτοοργάνωσης” από κάτω και αν δεν υπάρξει επαφή με τα μαζικά κινήματα του δήμου, με τους συλλόγους, με τον επαγγελματικό και επιχειρηματικό κόσμο της μικρής και μεσαίας επιχηρειματικοτητας, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι…
Και αν δεν υπάρξει συνάντηση και συζήτηση με τον ευρύτερο χώρο του Πολιτισμού αλλά και της Αθλητικης Κοινωνίας σε ολόκληρη την έκταση του Δήμου μας δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για κάτι καινούργιο και ελπιδοφόρο.
Αποτελεί επιτακτική ανάγκη η δημιουργία ενός “νέου μαζικού ενδιαφέροντος” για την τοπική πολιτική σκηνή αλλά όμως προσοχή, θα πρέπει να έχει πρόσημο «συλλογικό» και “νεανικό”…
Ένα νέο μαζικό κίνημα δημοτών που να έχει “τοπικό πρόσημο” ώστε:
* να σταματήσει η κατρακύλα
* να ξαναγεννηθεί η ελπίδα,
* να ανακάμψει η πορεία του δήμου,
* να εξυγιανθει πάλι ο Δήμος,
* να ξαναβρεί το βήμα που έχασε
* να ξεσκαρταρει από το παλιό, το ξεπερασμένο, τις αναθέσεις, τις προμήθειες, τις μίζες,
* να μπουν οι βάσεις για κάτι ρεαλιστικό, εφικτό και δημιουργικό… και βραχυπροθεσμο και μακροπρόθεσμο…
“Το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ στο Δήμο Φαρκαδονας !!!”

Ηλίας Καραμάνος