Π ρ ό ς
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Φιλόχριστον λαόν
τῆς Θεοσώστου Ἐπαρχίας Αὐτοῦ
«…Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται· Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου…»
Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!
Ἡ Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ εἴσοδος δηλαδὴ τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο μας ἀπετέλεσε καθοριστικῆς σημασίας ἱστορικὸ γεγονὸς γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Ἄλλαξε τὴν πορεία τῶν γεγονότων μεταμορφώνοντας ἀργὰ, ἀλλὰ σταθερὰ τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο. Ἡ ἰστορική του παρουσία, κατὰ καιρούς, ἀμφισβητήθηκε ἀπὸ πολλούς. Ἡ ἁγία μας ὅμως Ἐκκλησία διατρανώνει κατ’ ἔτος τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τοῦτο ὄχι μὲ λογοφανὴ καὶ ὀρθολογικὰ ἐπιχειρήματα -δὲν τὴν ἐνδιαφέρει ἄλλωστε νὰ πείσει κάποιον-, ἀλλὰ δίνοντας στοὺς χριστιανοὺς τὴν δυνατότητα νὰ βιώσουν τὸ γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μέσα στὴν καρδιά τους. Μετατρέποντας, τρόπον τινά, οἱ χριστιανοὶ τὴν καρδιά τους σὲ φάτνη γιὰ τὴν ὑποδοχή καὶ ἀνάπαυση τοῦ νεογέννητου Χριστοῦ ἐντός της. Πρόκειται δηλαδὴ γιὰ μιὰ ἐσωτερική, καρδιακή, βιωματικὴ ἐμπειρία τὴν ὁποία κανένας ὀρθὸς λόγος, ὅσο πειστικὸς καὶ νὰ εἶναι, δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἀμφισβητήσει. Τὰ μάτια μας, τὰ αἰσθητά καὶ τὰ πνευματικά, δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὰ διαψεύσει.
Σ’ αὐτὴ τὴν ἐμπειρία της ἡ Ἐκκλησία μένει πιστὴ καὶ τὴν διατρανώνει καθὼς τὴν προσφέρει στοὺς πιστούς της, ἐδραιώνοντας τὴ δική τους πίστη στὸ ὅτι ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ σώσει καὶ ἁγιάσει τὸν ἄνθρωπο, «ὁ Θεὸς ἐνηνθρώπησε, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», (Μ. Ἀθανασίου). Ἡ πίστη σ’ αὐτὸ στερεώνεται μέσα στὴν μυστηριακή ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Στὴν Θεία Λειτουργία οἱ χριστιανοὶ ζοῦνε τὴν ἐφάπαξ μὲν τότε, ἀλλὰ ταυτοχρόνως ἐπαναλαμβανομένη παρουσίαση τῆς ἱστορίας τῆς ἐνανθρωπήσεως καὶ τῶν σωστικῶν συνεπειῶν της στὴ ζωή τους. Στὴν ἁγία Προσκομιδὴ ἀπεικονίζεται ἐνίοτε ἡ παράσταση τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ ὁ λειτουργός, ὅταν ἐκβάλει τὸν ἄρτο ἀπὸ τὸ πρόσφορο τὸ ὁποῖο συμβολίζει τὴν Παναγία, λέγει, «ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ Αὐτοῦ», (προφήτου Ἠσαΐου)· δηλαδὴ ὁ Χριστὸς λαμβάνει τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀπὸ τὰ σπλάγχνα τῆς Παναγίας (Γερμανοῦ Κων/πόλεως)· ἐνῶ στὴ συνέχεια τῆς Θείας Λειτουργίας ἀποτυπώνονται ὅλες οἱ φάσεις τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς Του. Τὸ ἴδιο διατρανώνει καὶ ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας, «Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται·Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου».
Αὐτὴ ἡ ἐμπειρία γεμίζει τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση. Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο ἀνοίγει ἐλπίδα καὶ αἰσιοδοξία στὸ πραγματικὸ νόημα τῆς ζωῆς. Μιὰ ζωὴ ποὺ δὲν ἔχει τέλος ἀλλὰ προοπτικὴ αἰωνιότητος καὶ γεύσεως τῆς θείας ζωῆς· τῆς ὄντως ζωῆς τὴν ὁποία εἰσάγει στὴν ἀνθρώπινη ζωὴ ἡ ἀνθρώπινη γέννηση τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστι καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ» (Ἰωάννου Θεολόγου). Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ στὸ βίωμά της δίδοντας τὴν ἐλπιδοφόρα δυνατότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Μ’ αὐτὴ τὴν ἐλπιδοφόρα καὶ ἀνεκλάλητη χαρὰ γεμίζει σήμερα ἡ καρδιά μας ὑποδεχομένη ἐντός της τὸ Θεῖο Βρέφος. Μὲ αὐτὴ τὴν εὐλογημένη χαρά, στὸ σημερινὸ καὶ ταυροχρόνως διαχρονικὸ ἄκουσμα ὅτι, «Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου», εὔχομαι ὁλοκαρδίως ὁ τεχθεὶς Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ σᾶς εὐλογῇ καὶ νὰ σᾶς χαρίζῃ τὴν ἀναφαίρετη χαρὰ καὶ ἐλπίδα ποὺ μπορεῖ νὰ μεταμορφώσῃ τὴ ζωή σας σὲ «ἐν Χριστῷ τεχθέντι» ἀγάπη.
Εὐχέτης πρὸς τὸν γεννηθέντα Κύριον
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΤΡΙΚΚΗΣ, ΓΑΡΔΙΚΙΟΥ ΚΑΙ ΠΥΛΗΣ Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
