Α’ Στρατόπεδο Ζάρκου. Απομεινάρια μιας άλλης εποχής… Αν τα κτίρια είχαν φωνή, αν οι γκρεμισμένοι τοίχοι και τα ερείπια μας μιλούσαν, θα είχαν να μας διηγηθούν πολλές ιστορίες…Τότε που το στρατόπεδο είχε ζωή, τότε που γέμιζε με τα γέλια και τα κλάματα των στρατιωτών, τότε που οι φαντάροι, το βράδυ, ξεχύνονταν στα μαγαζιά του χωριού και στους δρόμους, τότε που το Ζάρκο έσφυζε από ζωή, νιάτα, γέλια, χαρές, γιορτές και πανηγύρια…Τώρα οι στρατώνες στέκουν εκεί, μάρτυρες μιας άλλης εποχής, χωρίς τα γέλια των στρατιωτών, με μόνες φωνές αυτές των επισκεπτών….
Κείμενο-Φωτό Αθανασία Τσιοτινού
