Εισαγωγική τοποθέτηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Καλή σας ημέρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Θα ξεκινήσω με τη συμπαράστασή μου στη δοκιμαζόμενη Ισπανία, που ήδη θρηνεί σχεδόν 100 θύματα και ζημιές πολλών δισεκατομμυρίων από τις πρόσφατες καταστροφικές πλημμύρες.
Γεγονός που έρχεται να μας υπενθυμίσει για ακόμα μία φορά ότι κανείς δεν είναι άτρωτος απέναντι στην κλιματική κρίση αλλά προφανώς και να αναδείξει τον ρόλο της πολιτικής προστασίας, της σωστής λειτουργίας του «112» και των προληπτικών εκκενώσεων και βεβαίως της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης όσο και των κοινών δράσεων στη Μεσόγειο, η οποία αποτελεί, εξάλλου, όπως μας λένε οι επιστήμονες, επίκεντρο της κλιματικής κρίσης.
Είναι ένα πεδίο στο οποίο, όπως ξέρετε, η Ελλάδα πρωτοστατεί, το οποίο θα αποτελέσει και αντικείμενο -πιστεύω- πολύ εκτεταμένων συζητήσεων σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Στη συνεδρίασή μας, τώρα, πρωταγωνιστής είναι η νέα αύξηση του βασικού μισθού, στην προοπτική να φτάσει στα 950 ευρώ, όπως έχουμε δεσμευτεί, το 2027. Αλλά σήμερα θα συζητήσουμε το νέο, μόνιμο σύστημα προσδιορισμού του μετά το 2027.
Θα έλεγα ότι είναι μια κομβική πρωτοβουλία, καθώς στο εξής θα απαγορεύεται δια νόμου η μείωση του κατώτατου μισθού, ενώ το ύψος της αύξησής του θα καθορίζεται από δύο κριτήρια: από τη μία πλευρά, τον ρυθμό ανάπτυξης και βελτίωσης της παραγωγικότητας της οικονομίας και από την άλλη τον πληθωρισμό, αλλά τον πληθωρισμό ο οποίος πλήττει ειδικά τα χαμηλότερα εισοδήματα.
Αυτό σημαίνει ότι όσο καλύτερα πηγαίνει η οικονομία, όσο βελτιώνεται η παραγωγικότητα τόσο θα αυξάνεται ο πρώτος μισθός, αλλά και όσο ανεβαίνουν οι τιμές τόσο θα αντισταθμίζουν οι αμοιβές αυτή την αύξηση των τιμών. Εξάλλου, αυτή είναι η πορεία την οποία ακολουθούμε και όλα τα τελευταία χρόνια.
Να θυμίσω για ακόμα μία φορά ότι ο κατώτατος μισθός ήταν στα 650 ευρώ το 2019, είναι ήδη στα 830 ευρώ, θα τηρήσουμε τη δέσμευσή μας να φτάσει στα 950 ευρώ ως το 2027. Είναι μία αύξηση σχεδόν 50%.
Ενώ και οι μέσες απολαβές, από 1.036 ευρώ ο στόχος μας είναι -και πιστεύω ότι θα τον πετύχουμε, ενδεχομένως να τον ξεπεράσουμε κιόλας- να φτάσουν τα 1.500 ευρώ το 2027, βελτιωμένες δηλαδή κατά 45%.
Και βέβαια, να συμπληρώσω ότι το νέο σύστημα έρχεται να ευνοήσει και τους δημόσιους υπαλλήλους, με τον εισαγωγικό τους μισθό να συμβαδίζει πια με τη βασική αμοιβή στη χώρα.
Θα συμπαρασύρει προφανώς προς τα πάνω και τις τριετίες, αλλά και όλα τα επιδόματα τα οποία συνδέονται με τον κατώτατο μισθό.
Με άλλα λόγια, είναι μια σημαντική μεταρρύθμιση η οποία αφορά το σύνολο των εργαζόμενων, με επίκεντρο, όπως είπα, την καθοριστική ρήτρα ότι οι αποδοχές πια δεν θα μπορούν να μειώνονται παρά μόνο να αυξάνονται. Είναι μια διασφάλιση η οποία καθιερώνεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, θωρακίζοντας το εισόδημα απέναντι σε κάθε απειλή περιορισμού του. Και καθίσταται, πιστεύω, δυνατή χάριν ακριβώς των αποτελεσμάτων της συνολικής οικονομικής μας πολιτικής.
Είναι μία συνετή πολιτική η οποία, αφότου έκλεισε το τόξο της κρίσης, δημιουργεί τώρα μια σιγουριά, μια ασφάλεια για την επόμενη μέρα, φροντίζοντας όμως παράλληλα και τον έτερο αναγκαίο χώρο της παραγωγής, την επιχειρηματικότητα, την οποία ελαφρύνει από βάρη.
Σημαίνει ότι πέραν της μείωσης 50 και φόρων που έχουν καταργηθεί, μειωθεί, ως το 2025 οι ασφαλιστικές εργοδοτικές εισφορές θα έχουν αποκλιμακωθεί κατά 5,4 ποσοστιαίες μονάδες. Θα φτάσουμε το 6% ως το 2027, θα έχουμε πλησιάσει ουσιαστικά τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Και όλα αυτά, αυτή η συνετή πολιτική της μείωσης των φόρων σε συνδυασμό με την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων, επιτυγχάνεται σε μία εποχή όπου σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα ελλείμματα αυξάνονται. Βλέπετε τι γίνεται στη Γαλλία, η οποία επιχειρεί να περάσει μέσα από ένα διασπασμένο κοινοβούλιο έναν νέο προϋπολογισμό, με σημαντικές αυξήσεις φόρων αλλά και περιορισμούς δαπανών. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, μόλις χθες αναγγέλθηκε ο καινούργιος προϋπολογισμός, με πρόσθετα φορολογικά βάρη ύψους 40 δισεκατομμυρίων λιρών.
Στην πατρίδα μας η πορεία είναι η αντίστροφη, δικαιώνοντας έτσι τους δύο πυλώνες της προόδου της: δημοσιονομικά ισορροπημένες επιλογές, αλλά και φορολογική δικαιοσύνη.
Η μάχη κατά της φοροδιαφυγής ήταν πάντα ένα σύνθημα, ένα πολυφορεμένο σλόγκαν στα χείλη όλων των πολιτικών. Νομίζω από ευχή, πια, γίνεται πραγματικότητα, με τα πρώτα έσοδα να ενισχύουν, προφανώς, τους πιο αδύναμους, αλλά όλα τα επόμενα πρόσθετα έσοδα από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής, να ανοίγουν τελικά τον δρόμο για νέες μειώσεις φόρων. Έχουμε, ήδη, προσδιορίσει το τι θα κάνουμε στον προϋπολογισμό του 2025, ώστε η μικρότερη αυθαιρεσία των λίγων να σημαίνει τελικά τη μεγαλύτερη ανακούφιση των πολλών.
Ο Υπουργός Οικονομικών θα παρουσιάσει επίσης τις αλλαγές στον τρόπο και στον χρόνο υποβολής των φορολογικών δηλώσεων. Αυτές θα γίνονται πλέον σταθερά, και χωρίς να υπάρχει καμία απόκλιση, μεταξύ Μαρτίου και Ιουλίου. Θα βάλουμε, επιτέλους, ένα οριστικό τέλος στο σήριαλ των παρατάσεων, αυξάνοντας όμως και τις εκπτώσεις γι’ αυτούς οι οποίοι τηρούν τις προθεσμίες, αλλά και το Δημόσιο να είναι συνεπές με την πρόβλεψη προστίμων σε όσους κρατικούς λειτουργούς δεν αποστέλλουν εγκαίρως στην ΑΑΔΕ όλα τα απαραίτητα στοιχεία.
Από τα θέματα που θα μας απασχολήσουν σήμερα, επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω ένα, το οποίο προ κάποιων μηνών, όπως θυμάστε, είχε μετατραπεί σε μία αιτία μεγάλης αναταραχής, αλλά και σε μία παγίδα μιας άθλιας κομματικής εκμετάλλευσης.
Μιλώ για την εκπαίδευση και τα επαγγελματικά δικαιώματα των καλλιτεχνών, ένα πεδίο το οποίο όλοι θα θυμούνται, κυρίως αυτοί οι οποίοι εμπλέκονται περισσότερο, ότι ήταν αρρύθμιστο εδώ και δεκαετίες, και τα κενά του οποίου επέτρεπαν σε κάποιους να κατασκευάζουν μύθους, κρύβοντας τις δίκες τους ευθύνες και κατηγορώντας «τυφλά» την κυβέρνηση.
Λοιπόν, σήμερα είναι αυτή η κυβέρνηση που, όπως είχαμε δεσμευτεί, κ. Υπουργέ Παιδείας, κα Υπουργέ Πολιτισμού, έρχεται να απαντήσει και στους στημένους ακτιβισμούς και σε κάποιες «παράφωνες» συναυλίες, με μία γενναία μεταρρύθμιση στον χώρο του σύγχρονου πολιτισμού: για πρώτη φορά στην ιστορία της, η πατρίδα μας θα αποκτήσει Ανώτατη Σχολή Παραστατικών Τεχνών.
Σε αυτήν θα ενταχθούν οι σχολές του Εθνικού Θεάτρου, της Λυρικής Σκηνής, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, του Ωδείου Θεσσαλονίκης και μαζί η Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης.
Ταυτόχρονα, όλες οι -πολλές- ιδιωτικές σχολές θεάτρου, μουσικής και χορού που λειτουργούν σήμερα ως επιχειρήσεις τίθενται υπό την εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας. Θα μιλήσουν αναλυτικά για το νομοσχέδιο οι δύο συναρμόδιοι Υπουργοί.
Ξεδιαλύνουμε όλα τα θολά σημεία ενός αρρύθμιστου τοπίου. Καθορίζουμε επαγγελματικές διαδρομές, σαφή προσόντα, επαγγελματικά δικαιώματα και έτσι πιστεύω ότι αναβαθμίζουμε συνολικά το επίπεδο των καλλιτεχνικών σπουδών, δίνοντας και έναν ξεκάθαρο δρόμο για τη σύνδεσή τους με τις υφιστάμενες πανεπιστημιακές σπουδές.
Σε πείσμα, λοιπόν, της πολιτικής μιζέριας, η χώρα αλλάζει σε όλους τους τομείς με μικρά και μεγάλα βήματα, όλα, πάντως, με τη σφραγίδα της πολιτικής σταθερότητας. Ένα μέγεθος το οποίο, όπως βλέπετε, αποτελεί ζητούμενο για πολλά κράτη και στη χώρα μας δεν πρέπει να θεωρείται ποτέ ένα αυτονόητο δεδομένο.
Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η στάση της αντιπολίτευσης στη Βουλή σε όλα αυτά τα νομοσχέδια τα οποία θα συζητήσουμε σήμερα. Εκεί νομίζω ότι θα φανούν πολλά.
Να κλείσω, τέλος, με ένα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής -δεν συνηθίζουμε να τα συζητάμε όσο θα έπρεπε στο Υπουργικό Συμβούλιο ίσως. Αμέσως μετά θα έχω μία συνάντηση με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον φίλο Νίκο Χριστοδουλίδη, στο φως των χθεσινών σημαντικών συνομιλιών που είχε στον Λευκό Οίκο, στην πρώτη επίσκεψη ηγέτη της Κύπρου εδώ και 28 χρόνια.
Είναι μία σημαντική απόδειξη της αναβάθμισης των σχέσεων της Μεγαλονήσου με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και της σημασίας της ως ενός πόλου σταθερότητας σε ένα ασταθές περιβάλλον συγκρούσεων, που δυστυχώς συνεχίζονται στη Μέση Ανατολή.
Ταυτόχρονα, όμως, νομίζω ότι είναι μία εξέλιξη η οποία καταδεικνύει και τα οφέλη στα οποία οδηγεί μια ενεργητική διπλωματία, η οποία είναι στηριγμένη στον διαρκή συντονισμό Αθήνας και Λευκωσίας.
Αυτή την ώρα, δεν θέλω να φανώ ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος, μένω ωστόσο σε μία διαπίστωση: ότι από ένα σημείο διεθνούς ακινησίας, η Κύπρος και η επίλυση του Κυπριακού ζητήματος αντιμετωπίζεται τώρα ως μέρος λύσης στην εξίσωση της πιο ευαίσθητης περιοχής στον παγκόσμιο χάρτη κι ότι αυτή η αλλαγή οπτικής μπορεί να μετουσιωθεί, ελπίζω, και σε μία αλλαγή σελίδας.
Σταματώ, λοιπόν, εδώ την εισαγωγή μου και νομίζω ότι μπορούμε να περάσουμε στην ημερήσια διάταξη, ξεκινώντας με την νομοθετική πρωτοβουλία για τον κατώτατο μισθό.
