Ο αγώνας μέσα από τις διεκδικήσεις μας πρέπει να είναι ανυποχώρητος για να φτάσουμε σε μια κοινωνία όπου κυρίαρχος στόχος θα είναι η αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών.
Κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα η ανθρωπότητα έζησε πολεμικές συρράξεις, προσφυγικά κύματα λόγω του πολέμου στη Συρία, στρατολογήσεις παιδιών σε υποανάπτυκτες χώρες που βίωσαν και βιώνουν πολέμους, αλλά και μια πανδημία για την οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις συνέπειες αυτής τόσο σε σχέση με την ανθρώπινη ζωή αλλά και την οικονομία και κατ’ επέκταση στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.
Η χώρα μας σε σχέση με όλα τα προηγούμενα κλήθηκε να διαχειριστεί τις προσφυγικές ροές, οι οποίες στο παρελθόν ήταν μεγάλες, δημιουργώντας ξαφνικά υποδομές για την υποδοχή των προσφύγων, ενώ παράλληλα το λιμενικό σώμα βρισκόταν σε διαρκή επιχειρησιακή ετοιμότητα για την διάσωση πολλών προσφύγων.
Σε σχέση με την πανδημία πλήρωσε βαρύ τίμημα με χιλιάδες θανάτους με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην επιβίωση των οικογενειών που τον βίωσαν σε δικούς τους ανθρώπους! Παράλληλα οι Ελληνίδες και οι Έλληνες βίωσαν τις συνέπειες των ελαστικών σχέσεων εργασίας ως απόρροια των περιοριστικών μέτρων που ελήφθησαν στην αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά κι ενός σφιχτού προϋπολογισμού που δεν άφηνε περιθώρια για τη χάραξη μιας οικονομικής πολιτικής με αναπτυξιακά και ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά! Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες όμως βίωσαν και βιώνουν στο πετσί τους μια άνευ προηγουμένου αύξηση των τιμών στη βενζίνη, στο πετρέλαιο, στο ρεύμα και στο φυσικό αέριο καθώς και σε προϊόντα καθημερινής χρήσης! Η ακρίβεια που είναι θηλιά στο λαιμό για τα ελληνικά νοικοκυριά σε συνδυασμό με το στεγαστικό πρόβλημα στη χώρα και τις καταστροφές από τις πρόσφατες πλημμύρες αύξησαν τους δείκτες της ανεργίας και φτωχοποίησαν ακόμη περισσότερο τον εργαζόμενο πληθυσμό. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες βίωσαν και βιώνουν στο πετσί τους την ανεργία, την κατάργηση του οκταώρου, την εργασιακή απασχόληση μειωμένου ωραρίου, την εξαήμερη εργασία που τίθεται σε εφαρμογή από 1η Ιουλίου σε ΔΕΚΟ, τράπεζες και επιχειρήσεις, τον περιορισμό των συνδικαλιστικών τους ελευθεριών και το κυριότερο την αβεβαιότητα για την εργασιακή τους αποκατάσταση στο μέλλον και κατ’ επέκταση την επιβίωσή τους!
Τι πρέπει λοιπόν ν’ αλλάξει;
Η εφαρμογή πολιτικών που θα φέρουν ξανά τον άνθρωπο στο προσκήνιο!
Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας την αβεβαιότητα και να βάλουμε πλώρη για μια νέα Ελλάδα με δικαιοσύνη παντού!
Μια Ελλάδα που θα νοιάζεται πρωτίστως για τον πολίτη και την αξιοπρεπή διαβίωσή του!
Μια Ελλάδα που θα δώσει κίνητρα στους νέους στην ανεύρεση εργασίας για να παραμείνουν στη χώρα, που θα προχωρήσει στην άσκηση σοβαρής πολιτικής για την αντιμετώπιση του δημογραφικού που αρχίζει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις, που θα προχωρήσει στη μείωση του φόρου στους αγρότες κα κτηνοτρόφους, στην αύξηση του αφορολόγητου, σε περαιτέρω ελαφρύνσεις στη φορολογία των ανέργων.
Μια Ελλάδα που θα προχωρήσει στην αύξηση της χρηματοδότησης στην υγεία και στην παιδεία, στη στελέχωση των δημοσίων υπηρεσιών αλλά και στη μετατροπή σε αορίστου χρόνου όλων των συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Για μια Ελλάδα με όραμα για το μέλλον και κοινωνική δικαιοσύνη.
Τσιάκαλος Γεώργιος
