Π ρ ό ς
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Φιλόχριστον λαόν
τῆς Θεοσώστου Ἐπαρχίας Αὐτοῦ
«Ἀνάστα ὁ Θεὸς κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι» (Ψαλμ.82,8)
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!
Τὸ πρωτάκουστο γιὰ τὰ ἀνθρώπινα μέτρα γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι μιὰ πραγματικότητα, ἔστω κι ἄν ὁ ἀνθρωπος ὑπολείπεται στὴν ἰκανότητα κατανοήσεώς του. Οἱ συνέπειές της δὲ στὴν ἀνθρώπινη ζωὴ ὑπερβαίνουν ἀκόμη καὶ τὰ ἴδια τὰ ὅριά της. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ παρέχει σὲ κάθε ἄνθρωπο τὴν δυνατότητα νὰ ὑπερβεῖ τὸ ἔσχατο ὅριο τῆς ζωῆς του, τὸν θάνατο. Τοῦτο, ἀπὸ μόνος του ὁ ἄνθρωπος δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ τὸ πετύχει. Ἡ ἐπέκταση τῶν ὁρίων τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς εἶναι ἕνα θεῖο δῶρο. Τολμᾶ ὁ ψαλμωδὸς νὰ τὸ ζητήσει μὲ προσμονὴ από τὸ Θεό, διότι λαχταρᾶ τὴν αἰωνιότητα, «Ἀνάστα ὁ Θεός».
Ἡ βεβαιότητα τοῦ ψαλμωδοῦ, ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅλα τὰ ἔθνη, ὅλος ὁ κόσμος ἀποτελοῦν κληρονομιά τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἀνήκουν στὸν δημιουργό τους, τὸν παρακινεῖ νὰ ἐλπίζει στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Δὲν μπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ μετανοήσει, νὰ ἀλλάξει δηλαδὴ γνώμη γιά τὰ πράγματα, ὅπως τὰ δημιούργησε, διότι ἔχει σχέδιο μεταμορφώσεώς τους σὲ φῶς, παρὰ τὶς πολύμορφες καὶ ἐπικίνδυνες παρεκκλίσεις των πλασμάτων του μέσα στὴν ταλαίπωρη ἱστορία τους. Μπορεῖ νὰ φαίνεται πρὸς στιγμὴν, ὅτι νικᾶ τὸ κακὸ στὸν κόσμο, ἀλλὰ τοῦτο εἶναι φαινομενικὴ ἀπάτη. Τὸ καλὸ θὰ νικήσει, ὅτι κι ἄν γίνει. Τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκθαμβωτικὸ καὶ διαπερνᾶ, ὅπως τὸ πρῖσμα τὰ πάντα, μεταμορφώνοντάς τα, σὲ «τέκνα φωτόμορφα τῆς Ἐκκλησίας». Τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἔχει τὴ δύναμη να ξεμπροστιάζει όλες τὶς ἀνθρώπινες καρικατοῦρες ἀπὸ τεχνιτά φτιασιδόματα, ποὺ παραποιοῦν την πραγματικότητα. Τὸ δηλώνει ἀπερίφραστα ὁ ψαλμωδός, «Ἀνάστα, Κύριε, κρῖνον τὴν γῆν».
Τὰ πάντα ἐλέγχονται ὑπὸ τοῦ φωτός τῆς Ἀναστάσεως. Τὸ ἐνδιαφέρον καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ χριστιανοῦ πρέπει νὰ εἶναι ἡ καθαρὴ καρδιά, ὥστε στην παρουσία του φωτὸς νὰ συνεκλαμπρύνεται μὲ τὸν λαμπρύνοντα Ἀναστάντα Κύριο, σὲ μιὰ κοινὴ ὁλόλαμπρη ἐξανάσταση. Τότε μόνον γίνεται ο ἄνθρωπος συγκληρονόμος Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅλα τὰ θεοειδὴ χαρακτηριστικὰ τῆς ἀνθρωπότητος τοῦ Χριστοῦ συγκληρονομοῦνται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, «ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι». Κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἐπιδεκτικὸς αὐτῆς τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ, νὰ συμμετέχει στὴν ἀφθαρσία, στὴν ἀθανασία, στὴν αἰωνιότητα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὰ φθοροποιὰ στοιχεῖα, ποὺ μυρίζουν θάνατο.
Μ’ αὐτὲς τὶς λίγες σκέψεις βγαλμένες ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας, σᾶς προσκαλῶ καὶ σᾶς παρακαλῶ, εὐχόμενος ὁλοκαρδίως, «Ἐλάτε νὰ πάρετε φῶς ἀπὸ τὸ φῶς ποὺ ποτὲ δὲν σβύνει· τὸ πραγματικὸ φῶς τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ». Αὐτὸς μόνος μπορεῖ νὰ ἀπαθανατίσει τὴν Ἐκκλησία Του, μὲ ὅλα τὰ μέλη της, λαμπρύνοντας καὶ φωτίζοντας τὶς ζωές μας.
Διάπυρος πρὸς τὸν ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΤΡΙΚΚΗΣ, ΓΑΡΔΙΚΙΟΥ ΚΑΙ ΠΥΛΗΣ Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
