Η κατάσταση που βιώνει σχεδόν η μισή Ελλάδα από το χτύπημα της θεομηνίας των τελευταίων ημερών είναι το λιγότερο τραγική. Η Θεσσαλία ολόκληρη δοκιμάζεται από τη μανία της φύσης.
Τα Τρίκαλα, η Καρδίτσα, η Λάρισα και πρώτος ο Βόλος, οι πρωτεύουσες των τεσσάρων περιφερειακών ενοτήτων της Θεσσαλίας, έχουν πλημμυρίσει από τα ποτάμια που δεν άντεξαν το μέγεθος του νερού. Οι κωμοπόλεις και τα χωριά του κάμπου είναι μία απέραντη λίμνη λασπόνερων και φερτών υλικών.
Ειδικότερα, στην περιφερειακή ενότητα των Τρικάλων, η πόλη των Τρικάλων, τα χωριά των Μετεώρων, της Πύλης, της Φαρκαδόνας έχουν βυθιστεί στη λάσπη και στην απελπισία.
Άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μέσα στις φονικές πλημμύρες, άλλοι αγνοούνται κι άλλοι κινδυνεύουν άμεσα ακόμα και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια.
Περιουσίες εκατομμυρίων ευρώ έχουν καταστραφεί ολοσχερώς. Σπίτια, καταστήματα, επιχειρήσεις, καλλιέργειες, ζώα και υποδομές έχουν κυριολεκτικά αφανιστεί.
Άνθρωποι πάνω σε στέγες, πάνω σε οχήματα, πάνω σε καρέκλες και τραπέζια εντός των οικιών τους περίμεναν μάταια ένα χέρι βοηθείας από την κρατική μηχανή. Όμως, η κρατική μηχανή είχε ήδη καταρρεύσει! Η οργή και η απόγνωση, και δικαίως, είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα σε χιλιάδες ανθρώπους τούτη την ώρα.
Για ημέρες και δεν ξέρουμε για πόσες ακόμα, χιλιάδες νοικοκυριά βρίσκονται χωρίς ρεύμα, νερό και τηλέφωνο. Και σε αυτήν την κατάσταση δεν υπάρχει η στοιχειώδης μέριμνα ούτε καν για τη δωρεάν διανομή εμφιαλωμένου νερού, φαγητού και φαρμάκων για τους ηλικιωμένους συμπολίτες μας.
Το κράτος, για μια ακόμα φορά, αποδεικνύεται ανίκανο να αντιμετωπίσει και αυτή την δοκιμασία. Μία απολύτως αδιαμφισβήτητη απόδειξη γι αυτό είναι πως πληθώρα συμπολιτών μας καταφεύγουν ακόμη και σήμερα σε εμένα και σε άλλους βουλευτές της αντιπολίτευσης για βοήθεια, επειδή δεν μπορούσαν να βρουν στήριγμα από τους κρατικούς, κυβερνητικούς και αυτοδιοικητικούς παράγοντες που είναι επιφορτισμένοι με τις αρμοδιότητα αυτοί εκ μέρους της πολιτείας να αντιμετωπίσουν τις βαρύτατες συνέπειες των ακραίων καιρικών φαινομένων.
Δύο είναι τα συγκλονιστικά ερωτήματα που με δάκρυα στα μάτια έχουν στα χείλη τους οι χιλιάδες πλημμυρόπληκτοι συμπολίτες μας:
«Γιατί δεν μας ειδοποίησαν έγκαιρα να απομακρυνθούμε από τα κατά κυριολεξία βυθισμένα στη λάσπη χωριά μας; Γιατί για εμάς δεν υπήρξε 112 εκκένωσης;».
«Γιατί έπρεπε να περάσουν τόσες πολλές ώρες ώστε να κινητοποιηθεί ο στρατός με τις ειδικές μονάδες για να αρχίσει ο απεγκλωβισμός;».
Όμως, όλοι γνωρίζουμε και το είδαμε και στις πρόσφατες πυρκαγιές, ότι η πρόληψη και ο σχεδιασμός της πολιτικής προστασίας είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της προστασίας των πολιτών. Οι προ διετίας καταστροφές από τη θεομηνία του «Ιανού» κατέδειξαν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο και το «πού» και το «πώς» θα έπρεπε να δράσει προληπτικά η κρατική μηχανή. Κι όμως, δεν έπραξαν παρά ελάχιστα κι επιφανειακά.
Το μέγεθος της καταστροφής είναι βέβαιο ότι θα είναι πολλαπλάσιο του ήδη καταγεγραμμένου από τις κάμερες των ΜΜΕ και των πολιτών. Ο απολογισμός θα είναι και τραγικός και αβάσταχτος στην κοινή λογική.
Η υποχρέωση της κυβέρνησης να εξασφαλίσει την πλήρη αποκατάσταση και αποζημίωση των πληγέντων είναι απολύτως αυτονόητη. Οποιαδήποτε ολιγωρία θα αποτελέσει θρυαλλίδα σφοδρότατων κοινωνικών αντιδράσεων. Κανείς δεν θα ανεχτεί πλέον κοροϊδία και ψεύτικες υποσχέσεις.
Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες που με κομμένη την ανάσα ελπίζουμε κι ευχόμαστε να μην αυξηθεί ο αριθμός των αδικοχαμένων συμπολιτών μας, μία μόνο πολιτικά αλληγορική αναφορά.
Η θεομηνία Daniel, που δεν ήρθε ως «κεραυνός εν αιθρία», πήρε το όνομά της από τον Προφήτη Δανιήλ. Κατά την Παλαιά Διαθήκη, ο Προφήτης Δανιήλ/Daniel εξήγησε στο βασιλιά Βαλτάσαρ την προφητεία «Μανή, Θεκέλ, Φαρές», που γράφτηκε από αόρατο χέρι στον τοίχο κατά τη διάρκεια ενός δείπνου, ότι σημαίνει το τέλος της βασιλείας του. Όπως και έγινε.
*άρθρο της Μαρίνα Κοντοτόλη στο ieidiseis
👁️ Το άρθρο αυτό προβλήθηκε 26 φορές.
