Είναι αλήθεια – συναισθανόμενος την κατάσταση που δημιουργήθηκε στο Δήμο Τρικκαίων μετά την αποχώρηση του πρώην Δημάρχου Δημήτρη Παπαστεργίου και κάτω από την πίεση πολλών πολιτών όλων σχεδόν των πολιτικών χώρων – ότι κατέθεσα μια «σιωπηρή» εκδήλωση ενδιαφέροντος για το Δημαρχιακό αξίωμα.
Στόχος μου ήταν η προσπάθεια δημιουργίας ενός καθαρά αυτοδιοικητικού σχήματος, πέρα και έξω από τα κόμματα, χωρίς εξαρτήσεις, προεκτάσεις και παρακολουθήματα.
Άλλωστε, η πολιτική μου διαδρομή, κοινοβουλευτική και υπουργική, η ασυμβίβαστη σε κρίσιμα θέματα στάση μου, η παραίτησή μου και η παράδοση της έδρας μου στο κόμμα, η σχέση μου όλα αυτά τα χρόνια με την κοινωνία δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο για παρερμηνείες που έχουν σχέση με την ανάδειξη ενός ακόμη «επίδοξου» υποψηφίου Δημάρχου στη λίστα των διεκδικητών του Δήμου Τρικκαίων.
Ουδέποτε αναζήτησα θέσεις, θέσεις είχα, θέσεις μου πρότειναν, θέσεις δεν αποδέχτηκα.
Με άλλα λόγια, η πρωτοβουλία μου είχε ξεκάθαρα ενωτικό χαρακτήρα που στόχευε να προσθέσει και όχι να αφαιρέσει, να πολλαπλασιάσει και όχι να διαιρέσει. Ήταν μία πρωτοβουλία για το αύριο των Τρικάλων μιας και οι ανάγκες είναι αυξημένες λόγω των ανοιχτών έργων που εκτελούνται, της λήξης της προγραμματικής περιόδου, του κινδύνου απώλειας πόρων, της διαπραγμάτευσης του νέου ΕΣΠΑ, της αξιοποίησης του κεντροβαρικού ρόλου της πόλης μετά την ολοκλήρωση των μεγάλων έργων (Ε65). Ήταν μια πρωτοβουλία που θα αναλάμβανε να ανοίξει το διάλογο με όλους τους πολίτες για το τι πόλη θέλουμε, αλλά και πώς ο δήμος θα συνεχίσει ψηλά.
Ήταν μια πρωτοβουλία που δεν έστρεφε το ενδιαφέρον της μόνο στο ποιος θα κέρδιζε τις εκλογές, αλλά κυρίως στο ποιος θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις της επόμενης μέρας.
Δυστυχώς, αυτή η προσπάθεια παρά το γεγονός ότι βρήκε πολλούς υποστηρικτές δεν μπόρεσε να κατοχυρώσει τον ενωτικό και διευρυμένο της χαρακτήρα, παρότι εξάντλησα κάθε χρονικό περιθώριο. Μπροστά στον κίνδυνο να φανεί ως μια κίνηση εκπλήρωσης προσωπικών φιλοδοξιών, η «σιωπηρή» μου υποψηφιότητα για το Δημαρχιακό αξίωμα, γίνεται ακόμη πιο «σιωπηρή» και παύει να υφίσταται.
Διαψεύστηκα, και το ομολογώ με ευθύτητα – όπως έκανα πάντα – για την αντίληψη που είχα ότι η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να ξεφύγει από κηδεμονίες και ιδιοκτησιακές αντιλήψεις προκειμένου να εξελιχτεί σε ένα θεσμικό πολιτικό αντίβαρο αποσυγκέντρωσης της εξουσίας.
Ευχαριστώ, όλους τους ανθρώπους από όλους τους πολιτικούς χώρους που βρήκαν εξαιρετική αυτή την προσπάθεια. Τους αυτοδιοικητικούς παράγοντες και τους πολίτες οι οποίοι κάνοντας υπερβάσεις θέλησαν να έρθουν μαζί μου για να με στηρίξουν από την πρώτη στιγμή. Εύχομαι στους διεκδικητές του δημαρχιακού αξιώματος και γενικά σε όσους θα εμπλακούν στις αυτοδιοικητικές εκλογές να βάλουν όλες τους τις δυνάμεις για να πάει ο Δήμος ακόμη πιο ψηλά.
Νίκος Λέγκας
