Δεν έχουν τέλος οι τουρκικές προκλήσεις κατά της Ελλάδας και η ανιστόρητη προπαγάνδα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ της χώρας, καθώς τώρα το TR Haber υποστηρίζει πως τα 3/4 της Κρήτης ανήκουν στην Τουρκία και η ελληνική περιοχή είναι μόνο τα Χανιά.
Το TR Haber φιλοξενεί και υποστηρίζει τις απόψεις του πρώην Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Άμυνας της Τουρκίας, Γιουμίτ Γιαλίμ, ο οποίος διατύπωσε πρώτος την ανιστόρητη προπαγάνδα ότι η Κρήτη είναι τουρκική στα 3/4 της και ότι μόνο τα Χανιά ανήκουν στην Ελλάδα.
Μάλιστα, ο απόστρατος αξιωματικός και γεωπολιτικός-στρατιωτικός αναλυτής, διατυπώνει το αφήγημα ότι η Κρήτη τελεί υπό… «παράνομη» κατοχή από την Ελλάδα στις 3 από τις 4 περιοχές της.
«Μετά τον Α’ Π.Π, που είχε ως αποτέλεσμα την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πολλά τουρκικά νησιά στο Αιγαίο παρέμειναν με αβέβαιο νομικό καθεστώς. Το σημαντικότερο από αυτά τα νησιά, που δόθηκαν στην Ελλάδα από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής χωρίς την έγκριση της Τουρκίας είναι αναμφίβολα η Κρήτη, με τη θέση της να θυμίζει αεροπλανοφόρο στη μέση της Μεσογείου. Η Κρήτη, ένα από τα νησιά του οποίου το νομικό καθεστώς παρέμεινε αδιευκρίνιστο έναν αιώνα μετά τον πόλεμο. Ουσιαστικά δεν ανήκε ποτέ στα χαρτιά στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει επίσημη συμφωνία ότι η Αθήνα κατέχει όλο αυτό το νησί» αναφέρει το προκλητικό δημοσίευμα.
«Η Συμφωνία του Λονδίνου (30/5/1913) όριζε τη μεταβίβαση της Κρήτης στις “συμμαχικές δυνάμεις”. Αυτά τα “συμμαχικά κράτη” που καθορίστηκαν από την Αγγλία αποτελούνταν από τη Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο, τη Σερβία και την Ελλάδα. Μετά τη μεταφορά της Κρήτης σε αυτές τις τέσσερις χώρες, η Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο και η Σερβία αποχώρησαν από τη συμφωνία και παραιτήθηκαν των δικαιωμάτων τους. Με την αποχώρηση των τριών αυτών χωρών, ενώ αναμενόταν ότι τα 3/4 της Κρήτης θα περνούσαν στον πρώην ιδιοκτήτη της, δηλαδή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Αθήνα δημιούργησε de facto κατάσταση καταλαμβάνοντας ολόκληρο το νησί», προσθέτει το δημοσίευμα προπαγάνδας.
Από τη μεριά του, ο Γιουμίτ Γιαλίμ παρερμηνεύει πλήρως τις Συνθήκες του Λονδίνου και του Βουκουρεστίου, μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913, επειδή ισχυρίζεται ότι δεν αναφέρεται σε κανένα άρθρο η παραχώρηση της Κρήτης στην Ελλάδα.
«Στην Ελλάδα δόθηκε το 1/4 της Κρήτης. Τα 14 νησιά, βραχονησίδες και βράχοι γύρω από το νησί συνεχίζουν να είναι υπό την κυριαρχία του Οθωμανικού Κράτους» δήλωσε ο Γαλίμ και ζήτησε την «εκκένωση» των Ρεθύμνου, Ηρακλείου, Λασιθίου αλλά και των νησιών γύρω από την Κρήτη, όπως Γαύδος, Δίας, Διονυσάδες, Γαϊδουρονήσι και Κουφονήσι.
Βέβαια, στο άρθρο 4 της Συνθήκης του Λονδίνου αναγράφεται ξεκάθαρα ότι «ο Σουλτάνος παραιτείται απ’ όλα όσα κατείχε επί της νήσου Κρήτης και εκχωρεί στην εύνοια των συμμάχων ηγεμόνων όλα τα δικαιώματα της κυριαρχίας και όλα τα άλλα δικαιώματα που κατείχε σε εκείνη τη νήσο».
Ακόμη, στη «Συνθήκη του Βουκουρεστίου», η οποία συντάχθηκε μετά το τέλος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου, η ηττημένη Βουλγαρία παραιτήθηκε ρητώς από κάθε αξίωσή της στην Κρήτη. Αλλά, το ουσιαστικό τέλος στην τουρκική επικυριαρχία δόθηκε από αυτή του Λονδίνου.
