Η μητρότητα είναι πρόκληση. Είναι μια συγκλονιστική εμπειρία ζωής που την ίδια στιγμή σε γεμίζει και σε δοκιμάζει. Σου μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό σου. Ανακαλύπτεις αντοχές, που δεν ήξερες ότι υπήρχαν μέσα σου. Επινοείς συνεχώς λύσεις, γίνεσαι δημιουργική, επανεξετάζεις τα παλιά σου πιστεύω.
Μ Α Ν Α…
• Ένας άνθρωπος, που ζει για σένα. Η πρώτη που σε είδε και σε αγκάλιασε. Σε τάιζε, σε φρόντιζε. Σε έμαθε να μιλάς και να περπατάς. Ήταν εκεί στο πρώτο σου κλάμα, στα πρώτα σου βήματα. Όταν αρρώσταινες, ξαγρυπνούσε στο προσκεφάλι σου. Σε έκανε να νιώσεις την αγάπη της. Μεγαλώνοντας σε βοηθούσε με το σχολείο, σου μάθαινε τρόπους συμπεριφοράς, σου έδινε συμβουλές, σου εξηγούσε τις απορίες σου.
• Ήταν εκεί όταν τη χρειαζόσουν, όταν ήθελες κάπου να μιλήσεις και ήταν η μόνη που εμπιστευόσουν. Ήταν εκεί στην εφηβεία, βίωσε μαζί σου όλους τους πόνους και τις χαρές σου. Τον πρώτο σου έρωτα. Τις αποτυχίες, τις απογοητεύσεις αλλά και τις νίκες. Τις επιτυχίες. Σε καθοδήγησε, σε έβαλε στο σωστό δρόμο, σε βοήθησε να διαλέξεις τι θα σπουδάσεις, για να ξεκινήσεις τη σταδιοδρομία σου όπως τη θες.
• Καμιά φορά μπορεί να κόντραρες μαζί της, να της μιλούσες απότομα, να την απέφευγες… Όμως εκείνη ήταν εκεί και σε καταλάβαινε και περίμενε να περάσουν οι δύσκολες φάσεις σου και να την ξαναβρείς όπου την άφησες, έτοιμη να σε επαναφέρει στις ισορροπίες σου. Ήταν εκεί όταν σπούδαζες και σε βοηθούσε με τον τρόπο της. Όπως μπορεί η κάθε μάνα πλάθει το παιδί της, μέχρι να το φτάσει στο σημείο να κάνει και αυτό τη δική του οικογένεια.
• Έρχεται η ώρα φεύγεις, παντρεύεσαι, έρχονται στην πορεία και παιδιά και θα καταλάβεις ίσως και κάποιες συμπεριφορές της μάνας σου απέναντι σου. Ακόμα και τότε η μάνα θα είναι εκεί, συνοδοιπόρος, μέχρι που θα φτάσει στο σημείο να μη μπορεί άλλο να σου προσφέρει τίποτα και να έχει την ανάγκη σου. Δε θα στο πει, όμως σίγουρα ήρθε η σειρά σου να της σταθείς και να είσαι κοντά της όσο γίνεται και να την βοηθήσεις να σταθεί στα πόδια της μέχρι το τέλος. Έτσι κλείνει ο κάθε κύκλος μιας οικογένειας.
• Κάποια μέρα θα αδειάσει η καρέκλα της και μπορεί να γίνει ξαφνικά, γι’ αυτό να κάνεις αυτό που πρέπει, ώστε όταν φύγει να νιώθει ολοκληρωμένη και γεμάτη από την αγάπη σου γι’ αυτήν!!!
• Ας αφήσουμε τη σκέψη μας, τη μέρα αυτή, να πετάξει κοντά στη γλυκιά μανούλα που υποφέρει και αγωνίζεται για μας, μας προσφέρει τα πάντα χωρίς να κρατάει για τον εαυτό της τίποτα.
• Ας την ευχαριστήσουμε, γιατί μας έφερε στον κόσμο, μας φροντίζει, χαίρεται για τη χαρά μας, λυπάται για τη στενοχώρια μας και μας συμπαραστέκεται στον πόνο και την αρρώστια μας.
• Ας τη βοηθήσουμε στο έργο της με το σεβασμό μας, την υπακοή μας και την αγάπη μας και ας της δείξουμε πως μέσα στην ψυχή μας είναι γραμμένο τ’ όνομά της με άσβηστα χρυσά, γράμματα.
• Ας της πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και να της ευχηθούμε: «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ » με ένα γλυκό λόγο, ένα θερμό φιλί, μια ζεστή αγκαλιά…!
Μάνη Γιαννοτάκη
Υπεύθυνη γυναικείων θεμάτων ΔΕΕΠ Τρικάλων
