τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου
Τὸ πνεῦμα τῆς χαρᾶς καὶ τῆς ἐλπίδας ποὺ φέρνει ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων ἐκφράζεται μὲ ἰδιαίτερη εὐλάβεια μέσα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ μέγα αὐτὸ μυστήριο, γίνεται φῶς ποὺ ἀντιπαρατίθεται στὸ σκοτάδι, ἐλπίδα γιὰ τὸν κουρασμένο ἄνθρωπο. Εἶναι μιὰ ὑπενθύμιση τῆς ἀπέραντης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ τῆς ἀρχῆς μιᾶς νέας ἐποχῆς γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Μὲ τὴ σάρκωση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ ἑνώθηκαν, καὶ ἡ σωτηρία ἔγινε ἐφικτὴ γιὰ κάθε ἄνθρωπο.
Ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι μόνο ἕνα γεγονὸς ποὺ ἀνήκει στὴν ἱστορία. Εἶναι ἡ γέφυρα ποὺ ἑνώνει τὸν οὐρανὸ μὲ τὴ γῆ. Μιὰ ὑπενθύμιση ὅτι ὁ Θεὸς κατέρχεται στὸν κόσμο, ὄχι μὲ μεγαλεῖα, ἀλλὰ μὲ ταπεινότητα. Στὸ ταπεινὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἡ ἁπλότητα μετατρέπεται σὲ ἕνα θεῖο θαῦμα.
Ἡ Βηθλεέμ, τὸ ταπεινὸ σπήλαιο, γίνεται τὸ κέντρο τοῦ κόσμου. Ἐκεῖ, στὴν ἀπόλυτη ἁπλότητα καὶ ταπεινότητα, τὸ θεῖο βρέφος γεννιέται μέσα στὴ σιωπὴ καὶ τὴν εἰρήνη τῆς νύχτας, ὅπου ἡ ταπεινὴ φάτνη γίνεται θρόνος βασιλικός. Οἱ ἄγγελοι ψάλλουν: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λκ. 2:14). Οἱ ποιμένες εἶναι οἱ πρῶτοι ποὺ προσκυνοῦν καὶ τὸ παράδειγμά τους μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ ἁπλοῦς καὶ καθαρὸς ἄνθρωπος ἀναγνωρίζει πρῶτος τὴ θεία παρουσία. Τὸ μήνυμα τῶν Χριστουγέννων εἶναι σαφές: ἡ ταπεινοφροσύνη καὶ ἡ ἀγάπη εἶναι τὰ θεμέλια τῆς πραγματικῆς ζωῆς.
Ἡ σύνδεση μὲ τὴν καθημερινότητά μας
Πῶς μποροῦμε νὰ ἀντλήσουμε ἐλπίδα ἀπὸ τὸ θαῦμα τῶν Χριστουγέννων σὲ μιὰ ἐποχὴ γεμάτη ἀβεβαιότητα;
Στὸν σημερινὸ κόσμο τῆς μοναξιᾶς καὶ τῆς ἀποξένωσης, τὸ μήνυμα τῆς ἑορτῆς εἶναι περισσότερο ἐπίκαιρο ἀπὸ ποτέ. Ὁ Θεὸς μᾶς δείχνει ὅτι ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωση ὁδηγοῦν στὴν πραγματικὴ σωτηρία. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος λέει: «Ἡ ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ μᾶς καλεῖ νὰ κατανοήσουμε τὴν ἀληθινή μας φύση καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμά Του» (Λόγοι Πνευματικοί).
Στὴ φάτνη τῆς Βηθλεέμ βλέπουμε τὴν ἀληθινὴ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν εἶναι τὸ ἐξωτερικὸ μεγαλεῖο, ἀλλὰ ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς, ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη. Καὶ στὸ σημερινὸ κόσμο, ποὺ λατρεύει τὸ φαινομενικὸ καὶ τὴ δόξα, τὸ μήνυμα τῆς φάτνης μᾶς καλεῖ νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ἀληθινὲς ἀξίες.
Τὸ μήνυμα τῶν Χριστουγέννων εἶναι βαθὺ καὶ πανανθρώπινο: Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν γνωρίζει ὅρια. Ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι, ὁ Θεὸς κατέρχεται γιὰ νὰ συναντήσῃ τὸν ἄνθρωπο, νὰ τὸν ἀνυψώσῃ ἀπὸ τὴν πτώση τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ τοῦ προσφέρῃ τὴν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος: «ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι πηγὴ ζωῆς γιὰ ὅλο τὸν κόσμο».
Κατὰ τὴ διάρκεια αὐτῆς τῆς ἱερῆς περιόδου, καλούμαστε νὰ προσεγγίσουμε τὴ Θεία Γέννηση μὲ καρδιὰ καθαρὴ καὶ γεμάτη εὐγνωμοσύνη. Ἡ προσευχή, ἡ μετάνοια καὶ ἡ συμμετοχὴ στὴ Θεία Λειτουργία εἶναι τα μέσα ποὺ μᾶς προετοιμάζουν γιὰ νὰ δεχθοῦμε τὸ θεῖο βρέφος στὶς ψυχές μας. Μέσα ἀπὸ τὴ λατρεία, ἡ χαρὰ τῶν Χριστουγέννων γίνεται προσωπικὴ ἐμπειρία καὶ ζωντανὴ μαρτυρία τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας.
Πράξεις ἀγάπης: Ἡ ἀπάντησή μας στὴν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ
Ἄς ἀναρωτηθοῦμε: Τί μποροῦμε νὰ προσφέρουμε στὸ Νεογέννητο Βασιλέα;
Ἡ ἀπάντηση δίνεται μὲ τρόπο ἁπλό: ἀγάπη. Ἡ φροντίδα γιὰ τὸν πλησίον, ἡ βοήθεια στὸν ἀδύναμο, ἡ στήριξη τοῦ μοναχικοῦ. Ἐνῶ θὰ προσφέρουμε δῶρα στὰ ἀγαπημένα μας πρόσωπα, ἄς θυμηθοῦμε ὅτι τὸ δῶρο ποὺ ἐπιθυμεῖ ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ὑλικό, ἀλλὰ πνευματικό.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος λέει: «Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾷ ἀληθινά, ἀγγίζει τὴν αἰωνιότητα». Κατὰ τὴ διάρκεια αὐτῆς τῆς ἱερῆς περιόδου, ἄς γίνουμε καὶ ἐμεῖς φορεῖς τοῦ φωτός, ἀγγίζοντας μὲ πράξεις καλοσύνης τὶς ζωὲς τῶν ἀνθρώπων γύρω μας. Ὅπως τὸ ἄστρο καθοδήγησε τοὺς Μάγους, ἔτσι καὶ ἐμεῖς μποροῦμε νὰ γίνουμε ἄστρα ἐλπίδας στὴν κοινωνία μας.
Μιὰ προσωπικὴ πρόσκληση γιὰ τὰ Χριστούγεννα
Τὰ Χριστούγεννα δὲν εἶναι μόνο μιὰ ἑορτή, ἀλλὰ μιὰ πρόσκληση νὰ ἀναγεννηθοῦμε πνευματικά, νὰ ἀφήσουμε πίσω τὶς ἀδυναμίες μας καὶ νὰ βαδίσουμε μὲ πίστη στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Θεία Γέννηση ἀνοίγει μπροστά μας τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ μᾶς καλεῖ νὰ γίνουμε μέτοχοι τῆς θείας ζωῆς. Ἂς ἀντλήσουμε ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῆς Θεοτόκου τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ταπείνωση, ποὺ μᾶς βοηθοῦν νὰ δεχθοῦμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἐνῶ θὰ κοιτᾶμε τὸ φωτεινὸ ἄστρο στὴ φάτνη, ἂς ἀναρωτηθοῦμε: Μποροῦμε νὰ γίνουμε καὶ ἐμεῖς φῶς; Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον δὲν εἶναι μόνο πράξη, ἀλλὰ καὶ τρόπος ζωῆς. Ἂς ζήσουμε τὰ Χριστούγεννα ὡς μιὰ εὐκαιρία ν’ ἀνακαλύψουμε ἐκ νέου τὸ θεῖο στὴ ζωή μας.
Μὲ τὴν ψυχὴ γεμάτη χαρά, ἐλπίδα καὶ εὐγνωμοσύνη, ἂς ψάλουμε μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους: «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε!» (Τροπάριο τῆς Ἑορτῆς). Ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, ἂς λάμψῃ στὶς καρδιές μας καὶ ἂς μᾶς καθοδηγῇ σὲ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μας.
